tekst vanwege Rouwzorg Regio 0114

 

In deze tijd van ‘afstand houden’
zoeken we naar woorden en gebaren
van warmte en verbondenheid
woorden die spreken van hoop…
van méér dan overleven alleen…
woorden die raken…
die aanraken… die je stil maken
om dichterbij jezelf te komen…
dichterbij hen die we zo missen…
dichtbij de kern, bij waar het op aankomt
Licht in het donker…
warmte die van binnen komt…

De stilte zegt genoeg

In die stilte mag je huilen…
je mag er schreeuwen als een kind…
maar je kunt er ook in schuilen
totdat jij de weg weer vindt.
In de stilte mag je zwijgen…
en met lege handen staan…
(uit ‘Bij het graf van mijn moeder’)

Theo van Teijlingen – 8 liedjes op www.defigurant.nl

Wie kijkt naar mij om

Wie hoort hem, wie hoort haar ?                                     
als het stil wordt
en leeg vanbinnen …
als je vluchten wil
maar thuis moet blijven…
als alles kapot gaat
nu hij er niet meer is …
Wie kijkt naar haar om ?

Wie voelt mijn lege buik…
het gemis ?
Wie loopt met me mee
als ik hem zoek ?
Wie ziet de paniek in zijn ogen
als zijn kind niet beter wordt ?
Wie kijkt naar mij om ?

Hij ziet naar mij om…
als de buurvrouw even langskomt
als een collega een berichtje stuurt :
‘ik denk aan jou…’
als hij luistert, even de tijd neemt…
als zij helpt met de papieren…

Mannen, vrouwen, kinderen
die in deze tijd van ‘afstand houden’
toch nabij blijven, die ‘er zijn’…
die hart willen zijn als het leven hard is.

Elkaar nabij…
Licht in het donker…
Hij ziet naar ons om…

Zou het kunnen zijn…

Dat terwijl wij ziek worden,
de aarde kan helen
Dat nu van alles verandert en stopt,
de natuur weer door kan gaan.
Zou het kunnen zijn...
Dat nu de wereld vertraagt,
de liefde kan versnellen
Dat druk zijn en naar buiten racen en vliegen,
de rust vinden en naar binnen keren wordt.
Zou het kunnen zijn....
Dat als we thuis moeten blijven,
we weer kunnen ervaren van wie we houden
Dat nu de maatschappij zo leunt op de zorg,
we beseffen hoe ontzettend belangrijk dat is.
Zou het kunnen zijn...
Dat de wereld en de luxe om ons heen
nu kleiner wordt,
zodat we ons eigen grote hart weer
kunnen voelen
Dat nu we goed voor onszelf en anderen
moeten zorgen,
Ontdekken dat zelfliefde en naastenliefde noodzakelijk is.
Zou het kunnen zijn...
Dat nu we samen strijden tegen hetzelfde,
de eenheid in de verschillen
kan worden gevonden
Dat als we elkaar nodig hebben,
herontdekken hoe saamhorigheid voelt.

Zou het kunnen zijn....
Dat na de chaos en strijd van deze tijd,
een nieuwe wereld wordt geboren
Dat na de angst en onzekerheid,
de liefde en waardering voor elkaar
en de aarde terugkeert.
Zou het kunnen zijn....
Dat het zo moet zijn,
opdat de liefde wederkeert.

Jeannine Peersman

Het zijn teksten die mijmeren en aanzetten tot ‘er zijn’ voor elkaar.
We willen ze graag met jullie delen tot we elkaar weer mogen ont-moeten na de stilte van de coronatijd…

Gegevens
Categorie: Diaconie

Thema ‘De dagen… ze komen en gaan… en vandaag voor het eerst doet de dag niet zo’n pijn…’

Tijd is heel dubbel bij rouw : je hebt kwakkelende dagen en dagen die om vliegen. Rouwen is de film terugzien en als het gaat om meerdere verliezen op korte tijd, lopen verschillende verhalen door elkaar.
Er is soms ook rouw vóór het overlijden. Het is een misverstand dat als je het eerste jaar door bent, alles gemakkelijker wordt. Alles is anders geworden… niet te beschrijven anders!
Als je rouwt kan je je moe en depressief voelen. Het verlies van je concentratie kan angst oproepen. Je struikelt misschien vaker of je krijgt rouwkou (je energie is immers op). Je kan ook huidhonger hebben doordat niemand je nog aanraakt. Mensen doen veel beloftes : ik kom terug maar ze doen het niet. Dan kan je je verlaten voelen en onzeker. Het gemis, nooit meer, voel je later, als je het niet meer verwacht.
Luisteren naar jezelf  is daarom belangrijk maar het is voor velen een nieuwe taal. Zij moesten al van thuis uit luisteren naar anderen. En nu staan de invulvriendin of de oplosser klaar met wat ze allemaal moet of niet moet en ze vragen zich niet af wat zij wil!
Zo is er een  nieuw gebod voor feestdagen en vakantie: u mag niet alleen zijn! Maar je kunt je ook alleen voelen in gezelschap en soms wil je gewoon met rust gelaten worden. Soms wil je het gemis mógen voelen.
Luisteren naar jezelf is kiezen voor wat bij je past, wat goed voelt en daar ook helder over zijn bv. ik kom naar je verjaardag maar blijf een half uur of : het lukt me niet maar ik schrijf/app je.
Luisteren naar jezelf  kan ook pijnlijk zijn. Dan wil je liever wegkijken van het verdriet. Je kunt je schuldig of beschaamd voelen als je bv. niet altijd geduldig was toen je hem door Parkinson niet meer kon verstaan. Maar je schuldig voelen, betekent ook dat je veel van jezelf en je liefde vraagt.
Tijdens het rouwen kan je stemming erg wisselen: lachen en huilen liggen dicht bij elkaar. Humor kan troosten maar soms is er niets om te lachen. Dan kan je in een gesprek alleen maar zuchten. Dan moet je van iemand afblijven en niet zijn/haar gevoelens afnemen! Mijn wens is dat elke rouwende 1 iemand heeft waar je je veilig bij voelt, die niet oordeelt. Eigenlijk zouden we een lijstje kunnen maken van onze steunbronnen: steunmensen, steunmuziek, steun vanuit het geloof, de natuur, een activiteit … Er is veel vereenzaming. Sommigen blijven alleen en herordenen hun leven door zichzelf beter te leren kennen bv. ik weet dat ik goed alleen kan zijn maar een heel weekend is te lang dus spreek ik af.
Het zou goed zijn om in groep te praten over de kunst van het alleen zijn!
Een groepje van mensen die bij je passen, die niet oordelen en niet zeuren; waar eenzaamheid niet wordt opgelost maar waar je kan vertellen hoe je goed alleen kunt zijn.
Belangrijke mensen trekken met ons mee. In de afwezigheid zijn ze aanwezig. Soms zitten ze vooraan in ons hoofd, soms achteraan maar als we over hen blijven praten, blijven ze leven.
De lezing begon met het gedicht Nog levend van Marinus en hij sloot af met het gedicht dat hij speciaal voor deze avond maakte : Jij altijd.  Het slot van een warme en verhelderende avond voor de 85 aanwezigen.

Team Rouwzorg

Nog levend

Ik sta aan het strand
met de wind in mijn haren
en vandaag voor het eerst
doet de dag niet zo’n pijn.
Jouw ring aan mijn hand zal ik daar trouw bewaren,
maar het houdt me niet tegen nog levend te zijn.
Nog levend, nog levend,
ik voel het van binnen.
alsof ik niet eerder diep ademen kon.
Zou vandaag het ontdooien
dan toch nog beginnen
van het ijs in mijn hart
dat niet wegsmelten kon?

Marinus van den Berg

Jij altijd

Jij die er niet meer bent
bent er nog altijd
Jij bent er in het gemis
dat er niet altijd is
Jij bent er als je er
had kunnen zijn
Jij bent er als ik je
raad nodig heb
Jij bent er zomaar
als ik je niet verwacht
Jij bent er als ik niet
aan je denk
Jij bent er als men zegt
kijk naar de toekomst
Jij bent er in stille uren
midden in een feest
Jij bent er altijd weer.

Marinus van den Berg  15-10-2019.

 

Gegevens
Categorie: Diaconie

caritas kleurOmdat het ons een zorg is! Helpen waar geen helper is.

De vraag wordt wel eens gesteld... Wat doet caritas nu eigenlijk? Waar staan ze voor? Doen ze überhaupt wel iets? Het caritasbestuur heeft altijd gewerkt in de luwte en wil nu meer in beeld komen, omdat het nodig is door de veranderde maatschappelijke situatie.

Een parochie heeft de opdracht geloof ‘te leren’, ‘te vieren’ en ‘te dienen’. En bij de opdracht dienstbaar te zijn, komt het caritasbestuur in beeld. Daar waar mensen uitgedaagd worden, vanuit hun geloof, zorg te dragen voor medeparochianen en mensen waar ook ter wereld, kan en moet het caritasbestuur ondersteunend aanwezig zijn. Het caritasbestuur zorgt dat mensen aan de rand niet vergeten worden in de rush van de alledaagse taken van de parochie.

Wat gebeurt er op dit moment vanuit het caritasbestuur?

De caritas biedt via het Noodfonds hulp aan mensen die tussen de mazen van het sociale netwerk vallen. Hulst voor Elkaar zorgt voor de screening. Soms komen er ook vragen vanuit de geloofsgemeenschappen om mensen financiële steun te bieden. Bijvoorbeeld via de leden van het pastorale team.

Structurele bijdragen zijn er aan:                                                           rekeningnummer:  NL80 RABO 0172 4606 38
  • Sinterklaasacties
  • De plaatselijke afdelingen Zonnebloem
  • Stichting Kadoos (Kloosterzande)
  • Stichting De Melkkan (Hulst)
  • Stichting De Voedselbank
  • Vluchtelingenwerk Nederland
  • Ziekenbezoekgroep
  • Rouwzorg
  • De diaconale projecten van het bisdom
    [Nieuwe Diaconie in de Nieuwe Parochie; Uitzicht door inzet (baanloosheid); Geloof in je toekomst (jongeren in kansarme situaties); Parochies aan de slag voor de kwetsbaren (publiciteit en zichtbaarheid); Vluchtelingen voor vluchtelingen]
  • ·Amnesty International
  • Artsen zonder grenzen
  • Memisa
  • Steun aan onze missionarissen
    [Pater Marcel Mangnus, Missionarissen van Afrika (Witte Paters) – Tanzania; Pater Swinne, Orde der Camilianen – Colombia; Pater Nijsten - Missionarissen Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria (Oblaten van Maria) – Suriname; Stichting pater Dobbelaar – Lazaristen (Congregatie der Missie) – Ethiopië]
  • Vastenactie
  • Stichting Vluchteling

 

Wat zijn de speerpunten in de activiteiten van caritas voor de komende jaren?

  • Vanaf de 40 dagentijd 2017 wil de caritas proberen om ieder jaar een project gedragen door iemand afkomstig uit Oost-Zeeuws-Vlaanderen voor te dragen als Vastenactieproject om zo de betrokkenheid van de vrijwillig(st)ers en parochianen te stimuleren en het enthousiasme voor de Vastenactie hoog te houden.
  • Doorheen de jaren ontdekken we steeds meer dat de geëigende kanalen om in contact te komen met mensen die een extra steuntje in de rug kunnen gebruiken steeds minder werken. Er komen steeds minder signalen binnen vanuit de parochie, zowel vanuit de (diaconale) vrijwillig(st)ers actief in de plaatselijke kernen, als via de leden van het pastorale team. De bijna vanzelfsprekende lijntjes vanuit het verleden verdampen meer en meer. Ook de signaalfunctie via de officiële instanties zoals Hulst voor Elkaar (gemeente Hulst) en Aan Z (gemeente Terneuzen) is minimaal. We moeten op zoek naar andere kanalen van communicatie en bekendmaking van het werk van caritas. We weten namelijk met zekerheid dat de nood er de laatste jaren niet minder op geworden is, steeds meer mensen glippen door de mazen van het sociale vangnet.
  • We willen de komende jaren de contacten tussen de drie caritasbesturen in Zeeuws-Vlaanderen intensiveren. Om een goede diaconale werking in Zeeuws-Vlaanderen te garanderen voor de toekomst, lijkt een regelmatig overleg en het delen van ervaringen, essentieel.

Mensen wordt wakker,
wrijf je ogen uit, en kijk om je heen:
zie de nood van de mensen, dichtbij en veraf.
Wordt wakker en kijk niet weg,
vlucht niet in allerlei excuses.
Wordt wakker!

 

Wanneer u contact zoekt met de parochiële caritasinstelling, kunt u mailen naar het e-mailadres:
Wanneer het zorgvragen betreft, kunt u mailen naar het e-mailadres:

Brief van de Nederlandse bisschoppen

Brief van de Nederlandse bisschoppen ter bemoediging van allen die vanuit parochies bezig zijn met caritas en diaconie

Broeders en zusters,logo nederlandse bisschoppen
Caritas en diaconie maken het verschil in het leven van mensen. Waar het leven wordt bedreigd, waar mensen zorg nodig hebben, geven caritas en diaconie kracht. Caritas is het Latijnse woord voor ‘liefde’, naastenliefde. Het Griekse woord diaconie betekent '' 'dienstbaarheid’. Diaconie vloeit voort uit caritas.

De samenleving staat onder druk. Door de ecologische en de sociale crisis raken mensen van elkaar verwijderd. Het Armoederapport van de Kerken in 2023 laat zien dat een miljoen Nederlanders in armoede leeft. De groeiende armoede, maar ook de komst van vluchtelingen en migranten roepen ons op om in actie te komen. Christus geeft ons het voorbeeld door oog te hebben voor mensen, juist voor hen die aan de rand van de samenleving staan. Christus zegt: "Al wat gij gedaan hebt voor een dezer geringsten van mijn broeders hebt gij voor Mij gedaan" (Mattheus 25:40). Hij laat ons zien hoe we het goede nieuws kunnen verspreiden, ook nu in onze tijd, door de straat op te gaan naar de plaatsen waar de mensen die onze zorg nodig hebben wonen, waar we onze broeders en zusters kunnen ontmoeten, hun verhalen kunnen horen en het gezicht van Christus kunnen zien.

Paus Franciscus herinnert er ons in zijn encycliek Fratelli tutti (2020) aan dat we broeders en zusters zijn, kinderen van één Vader. We zijn daarom allemaal gelijk in waardigheid. Anderen mogen rekenen op ons. Mensen met hun noden en zorgen zijn niet alleen doelgroep van onze zorg. Ze zijn gelijkwaardige partners. Eigenlijk gaan we met ‘lege handen’ naar anderen die onze hulp nodig hebben. Zij veranderen ons. Zij verdiepen ons geloof. Paus Benedictus XVI vroeg ons om ontmoetingen met armen en mensen in nood te zien als een ontmoeting met Christus die 'het leven een nieuwe horizon en een beslissende richting geeft' (Deus Caritas Est,1).

De opdracht tot christelijke naastenliefde is meer dan de oproep tot solidariteit en gerechtigheid. Paus Benedictus XVI laat in zijn encycliek Deus Caritas Est (2005) zien dat solidariteit en gerechtigheid
vanuit de liefde van Christus geworteld zijn in de liefde voor de naaste. Hij wijst naar het verhaal van de barmhartige Samaritaan (Lucas 10,25-37), de uitgestoten vreemdeling, die ongevraagd iemand, die hem
minacht, helpt. Niet de waan van de dag of een politieke ideologie bepalen de daadwerkelijke inzet voor armen en uitgestotenen, maar het geloof in de liefde van God voor mensen. Het zichtbaar maken van
die liefde is het hart van caritas en diaconie. Iedereen kan liefde geven. Iedereen mag liefde ontvangen.

Christus roept ons op om de samenleving te dienen vanuit caritas en diaconie. Daar zijn we allemaal door de doop toe geroepen. Paus Franciscus wijst daar telkens op. Hij vraagt ons om caritas en diaconie te bewaren in het hart van de Kerk, zodat de Kerk zelf een sterk instrument van barmhartigheid in de samenleving kan blijven. In die geest werken mensen vanuit parochies samen met bondgenoten waaronder SchuldHulpMaatje en de Voedselbanken, maar ook met de overheid die we vragen iedereen de mogelijkheden en kansen te geven om mee te kunnen doen.

Velen zetten zich vanuit parochies dagelijks in voor caritas en diaconie, georganiseerd in Parochiële Caritas Instellingen en in werkgroepen of ongeorganiseerd, vaak onzichtbaar. Ze ondersteunen zieken,
ouderen en hen die met verlies te maken hebben. Kwetsbare mensen ontvangen hulp op materieel vlak. Ook ondersteunen parochies projecten in andere landen. Het Armoederapport 2023 toont aan dat de
caritatieve en diaconale kracht vanuit de Kerk groot is.

Paus Franciscus pleit voor een 'diaconaal geweten', door vorming en gebed. Kunnen we caritas en diaconie versterken en waar afwezig terugbrengen in het hart van onze parochiegemeenschappen? Kunnen we de samenleving het gezicht van Christus laten zien door onze broeders en zusters die onze zorg vragen te ontmoeten van hart tot hart en tijd voor elkaar te nemen? Kunnen we Christus ontmoeten in de eenzame, in de rouwende, in de vluchteling en de migrant, in de dakloze en de verstotene?

Dan kunnen we met nieuwe ogen kijken en met nieuwe oren luisteren naar de verhalen van onze broeders en zusters die wij willen dienen. Hun verhalen veranderen ons hart, verdiepen ons geloof, vernieuwen onze parochiegemeenschap en verbeteren de samenleving zodat de contouren van het Koninkrijk van God zichtbaar worden.

Wij wensen u veel zegen toe bij uw inzet voor caritas en diaconie. Moge de heilige Geest ons blijven inspireren opdat caritas en diaconie in het hart van onze Kerk blijven.

De rooms-katholieke bisschoppen van Nederland
Utrecht, Pinksteren 2023

 

Gegevens
Categorie: Diaconie

Vastenactie 2024: Meer groen, maar leven in Colombia

 

Achtergrond van het project

Een van de grote problemen in de wijk La Paz (wijk van de vrede) van
de miljoenenstad Barranquilla, in Colombia, is het geweld, met veel daders en slachtoffers onder de jongeren. Er wordt met een beschuldigende vinger gewezen naar de jongeren en vaak wordt gekozen voor het onderdrukken van dit geweld door hard optreden door de politie. Veel problemen zoals drugs, alcohol, jeugdbendes en vandalisme komen voort uit het gebrek aan positieve vooruitzichten.

Een stukje geschiedenis

De aanwezigheid van de paters camillianen in Colombia begint in het jaar 1970 met de komst van Italiaanse priesters van de orde. Wanneer de eerste Nederlandse religieuzen in 1977 komen, vestigt de gemeenschap zich in de buurt La Paz en wordt er begonnen met een project van algemene ontwikkeling met als doel: ‘Samen een helende gemeenschap bouwen’ met aandacht voor alle aspecten van het menselijk leven: lichamelijk, psychologisch, politiek, economisch, religieus… In de loop der jaren zijn er uit dit samen optrekken een aantal specifieke projecten ontstaan: steun aan de migranten in Villa Caracas, een onderwijscentrum en een gezondheidscentrum voor uitgebreide revalidatie en rehabilitatie, een centrum voor kwetsbare ouderen, een openbare bibliotheek met een informatie- en cultuurcentrum; een school-moestuin, een multi-sportveld, een ontmoetingscentrum, een speeltuin, buitenschoolse opvang voor kinderen en jongeren, een wijk- en milieucentrum,…

Meer groen, meer leven

Een ander groot probleem van de mensen in de wijk La Paz is het zorgen voor inkomsten. Er is een hoge werkloosheid.
Dat heeft een negatieve impact op de voedselsituatie van de bewoners, want ze hebben niet altijd voldoende geld voor eten.

Mensen krijgen nu een opleiding in stadslandbouw en het houden van een moestuin, zodat ze zelf kunnen instaan voor dat stukje van hun voedsel. Op deze manier zijn ze ook zinvol bezig en kunnen ze op termijn producten verkopen. De doelstelling van het project is: mensen zelfredzaam maken en hun het gevoel van eigenwaarde teruggeven.

Er wordt tegelijkertijd ook gewerkt aan een mentaliteits- en gewoonteverandering en daarvoor is scholing noodzakelijk. Ook een bezielende begeleiding is hierin cruciaal. Dan pas krijgt het project de kans te gaan groeien en echt te landen. Ervaring leert dat er uitsluitend veranderingen optreden als de boodschap echt binnenkomt en dat gebeurt pas wanneer mensen ontdekken wat de gevolgen zijn door het daadwerkelijk mee te maken.

Het gaat hier over de opstartfase van het project en dat vraagt dus scholing. Naarmate het project zal gaan lopen, zullen mensen zelfredzamer worden. De symbolische olievlek zal dan haar werk doen. In de eerste twee maanden van het project wordt het benodigde personeel aangeworven en worden de deelnemers geselecteerd. De coördinator staat in voor het behouden van het overzicht, maar ook voor het bezielen en enthousiasmeren. De landbouwkundige en de veldwerkers zijn noodzakelijk om inzicht te geven in het letterlijk zaaien, planten en oogsten. Een sociaal werkster en een voedingsdeskundige zorgen voor de inhoudelijke vorming voor wat betreft de kennis van gezonde voeding en het motiveren van de deelnemers tijdens het werk. In de derde maand worden workshops georganiseerd.

Aandachtspunten zijn: ecologie, duurzaamheid en het meegeven van voldoende kennis aan de deelnemers.

In de vierde maand start het concrete project met het klaarmaken van de gronden en het materiaal. Ieder gezin krijgt de beschikking over een stukje grond van 2 m2 om groenten te verbouwen. In de vijfde, zesde en zevende maand wordt er gezaaid en geplant. In de achtste maand is het de bedoeling dat er twee verschillende groenten zijn geproduceerd en geoogst.

Het eerste jaar komt de nadruk te liggen op Villa Caracas, de wijk waar vooral Venezolaanse vluchtelingen en teruggekeerde Colombianen wonen. Het gaat hier dan in eerste instantie om ongeveer 200 personen: geselecteerde vluchtelingen, maar ook om hun buren, familieleden,… Streefgetal is uiteindelijk 400 personen. De solidariteit onder de mensen is namelijk heel erg hoog. Het werkt als een olievlek van solidariteit.

Hoe kunt u steunen?

  • Doe mee met de activiteiten van de diverse Vastenactie werkgroepen
  • Doe een bijdrage in het Vastenzakje
  • Neem deel aan de collectes in de kerk
  • Maak een bijdrage over op NL80 RABO 0172 460 638 t.n.v. RK Caritas H.Maria Sterre der Zee onder vermelding van het projectnummer 402431. Het vermelden van het projectnummer is belangrijk!

Vastenactie Nederland geeft een bonus van 50% aan ons project. Geeft u €10? Dan ontvangt het project €15!

 

 

Gegevens
Categorie: Diaconie

 

regio rouwzorgAfscheid nemen, rouwen doe je niet alleen....

En toch... soms heb je het gevoel dat geen mens het echt begrijpt, dat je jezelf kwijt bent; dat je te moe bent om alles nog te dragen.

Dan is het goed om met anderen te praten; die dit ook doormaken; die je niet vreemd vinden; aan wie je niet alles moet uitleggen; die het echt begrijpen.
Het geeft je het gevoel niet alleen te zijn.

Want rouwen hoef je niet alleen te doen....
Praten met lotgenoten, delen van pijn en verdriet, moed vinden bij elkaar....

Dit kan in de rouwgroep die de rooms-katholieke parochie samen met de gemeenten van de protestantse kerken elk jaar organiseren.

In acht bijeenkomsten luisteren mensen naar elkaars verhaal en wisselen samen ervaringen uit onder de deskundige begeleiding van het rouwzorgteam. De groepen tellen niet meer dan tien personen. Om elkaar beter te leren kennen en om het vertrouwen te laten groeien binnen de groep, is het nodig om alle acht bijeenkomsten te volgen.

Elk najaar starten er twee rouwgroepen:

  • één avondgroep van 19.30 tot ± 22.00 uur
  • één middaggroep van 14.00 tot ± 16.00 uur.

In het voorjaar start een avondgroep voor ouders van een overleden kind van 19.30 tot ± 22.00 uur.

Dit najaar worden door Rouwzorg Regio 0114 weer rouwgroepen georganiseerd.

De eerste rouwgroep komt op 8 maandagmiddagen samen van 14.00 uur tot ongeveer 16.00 uur en start op maandagmiddagen 11 november. De data zijn: 11 – 18 – 25  november, 2 – 9 – 16 december 2024 , 6 - 13 januari 2025.

De tweede rouwgroep ziet elkaar op 8 dinsdagavonden van 19.30 uur tot ongeveer 22 uur en start op dinsdag 12 november. De data zijn: 12 – 19 – 26  november, 3 – 10 – 17 december 2024, 7 – 14 januari 2025.

Vanaf maandag 10 februari 2025 start er een aparte groep voor ouders van een overleden kind (ook tijdens of na de zwangerschap) op 8 maandagavonden. De data zijn: 10 – 17 – 24 februari, 3 – 10 – 17 – 24 – 31 maart 2025.

Alle bijeenkomsten vinden plaats in het zaaltje naast de H. Henricuskerk, 's Gravenstraat 169 te Clinge.

Heeft u zelf iemand verloren of kent u iemand die steun zou kunnen hebben aan de rouwgroep, dan kunt u, ongeacht levensovertuiging, contact opnemen. Deelname is gratis.

Het thema voor 2023-2024 is  'Op het ritme van je hart...'

De werkwijze

In 2000 is in de regio 0114 in Oost Zeeuws-Vlaanderen een initiatief rouwzorg gestart vanuit r.-k. parochie in samenwerking met de Protestantse kerken. De bedoeling is begeleiding te organiseren na het overlijden van een betekenisvol iemand.
Sinds 2001 kwamen 311 rouwenden samen in 50 groepen.
Er is gekozen voor het werken in gespreksgroepen, die begeleid worden door het rouwzorgteam. Dit team (met landelijk certificaat: rouw- en verliesbegeleiding) bestaat uit drie personen: een pastor als beroepskracht en op vrijwillige basis: ervaringsdeskundige en een ervaringsdeskundige maatschappelijk werkster. Zij vormen de dagelijkse leiding. Zij organiseren de activiteiten van de rouwzorg en ondersteunen de stuurgroep.

De stuurgroep bestaat uit contactpersonen van elke parochiekern / protestantse gemeente uit de regio. Deze verantwoordelijken nodigen mensen uit voor de rouwgroepen, hebben ter plekke aandacht voor rouwenden en fungeren als tussenpersonen en ondersteuning voor het rouwzorgteam. 

Alle rouwenden zijn dan ook welkom, ongeacht hun levensovertuiging.

Hoe zitten die avonden in elkaar?

Elk najaar worden twee groepen gevormd van jongere en/of oudere mensen met partnerverlies of verlies van een andere dierbare (broer, zus, ouder, vriend, vriendin). Er is een middag- en een avondgroep. In het voorjaar start een groep ouders, die een kind hebben verloren (ook tijdens de zwangerschap). Wie deelneemt, engageert zich voor acht opeenvolgende bijeenkomsten. Tijdens die middagen/avonden wordt gepraat over wat verlies met een mens doet: de gevoelens, de herinneringen, de vragen rond zingeving en hoe de draad weer oppakken. De rouwbegeleiding werkt zowel op het vlak van gevoelens als op de manier van denken over rouw.
Rouwenden zijn kwetsbaar en hebben vaak moeite, om weer positief te gaan denken.

Elke avond/middag begint met een kort herdenkingsmoment en een gedicht, dat het gesprek opent. De avond/middag wordt afgesloten met een opdracht om zich voor te bereiden op de volgende bijeenkomst. Dit kan helpend zijn voor de groei in zelfkennis en veerkracht. Het proces van groepsvorming is heel belangrijk voor de deelnemers. In de groep groeit dan ook vertrouwen en vriendschap.

Vanuit de vraag van mensen, die rouwgroepen hebben gevolgd, worden er ook vormingsactiviteiten georganiseerd. Een aantal avonden staan open voor een breder publiek en een aantal avonden zijn enkel bedoeld als nazorg.

Nazorg- en nevenactiviteiten Rouwzorg 2022-2023

 

Avonden opengesteld voor breder publiek:

22 oktober 2024 lezing door Marinus van den Berg, toonaangevend rouwdeskundige, schrijver en boeiend spreker

Thema:
''Rouw is als... een prop papier, je kunt het glad strijken maar de kreukels blijven'

 In de Truffinozaal van hetWZC Blaauwe Hoeve
te Hulst om 20.00 uur
18 maart 2025  lezing door Ilja Verstraten, ervaringsdeskundige afscheidsfotografe, was Zeeuws aanspreekpunt voor Broederziel

Thema:
''Rouw is als... tranen tussen je boterham.'

 In de Truffinozaal van hetWZC Blaauwe Hoeve
te Hulst om 20.00 uur

 

Nazorg bedoeld enkel voor alle mensen die een rouwgroep hebben gevolgd:

24 mei 2025  Uitwaaitocht Thema: 'Rouw is als... een jas die je niet kunt uittrekken.'
parochiezaaltje naast de r,-k.
kerk H. Henricus in Clinge om 14.00 uur

Meer informatie

Heeft u vragen over zorg en welzijn, dan kunt u contact opnemen met Hulst voor elkaar. Met vragen over werk en inkomen kunt u terecht bij de Gemeente Hulst of in de nieuwe gemeentegids.

Wilt u meer weten over rouwzorg, dan kunt u contact opnemen met een van de leden van het rouwzorgteam:



Het hart vergeet niet… 22 Jaar Rouwzorg Regio 0114

We zijn als team dankbaar voor de mooie woorden, de erkenning en de warme aanwezigheid van zovelen op 4 oktober. Een avond om te danken en samen stil te staan bij wat er in een mensenleven toe doet. Dank zeggen we ook aan wie meewerkten aan onze avond en aan Marinus van den Berg voor zijn ‘uitgestelde aubade'. Enkele reacties:

  • In een groot hart passen heel wat mensen die er even willen schuilen. Voor al jullie goede zorgen, voor jullie steun en kracht willen wij jullie nog eens bedanken.
  • Mooie, fijne, zinvolle avond… heb genoten ondanks de soms moeilijke herinneringen die natuurlijk naar boven borrelden… een avond die ontzettend veel rust gaf.
  • Een inspirerende, speciale avond: wat zat het goed in elkaar, wat was het gepast, wat zijn jullie warm en liefdevol naar de mensen toe…
  • Vanavond was zeer de moeite waard! Mooie teksten, verhalen en muziek die er naadloos bij aansloot. Bijzonder sfeervol, met een feestelijk tintje! Dank dat ik erbij mocht zijn.
  • Ik heb bewondering voor jullie. Wat hebben jullie veel gedaan in al die jaren om mensen die een verlies meemaken steun te geven om verder te kunnen. Onze wens is dat jullie dit nog lang mogen doen. Een welgemeend schouderklopje voor jullie allen.
  • We komen graag naar de lezingen. Meer te weten komen wat ‘rouwen' met een mens doet, sterkt ons in ons dagelijks leven. Iedere keer horen we iets nieuws waar we mee aan de slag kunnen. Dank daarvoor! Jullie verzorgen dit al 22 jaar en wij hopen dat daar nog vele jaren bij mogen komen. En vanavond was het nóg mooier!
  • Een stijlvolle avond met mooie teksten en verhalen van Ad, – wat kan die man vertellen! -, muziek die er echt bij paste en toespraken van de burgemeester en Kees van Geloof, die spraken vanuit levenservaring.
  • Een prachtige avond, tot in de puntjes verzorgd, tot in de kleinste details. Ik was erg onder de indruk van de woorden van Kees van Geloof.
  • Het werd een inhoudsvolle en gedenkwaardige avond, die iedereen met een positief gevoel zal heugen. Mijn complimenten voor de voorbereiding, de uitwerking en de invulling!rouwzorg 22jarig jubileum hart

Een uitgestelde aubade door Marinus van den Berg:

2020 werd 2022

Dank voor al die avonden in volle zalen, iedereen welkom met koffie en thee
Dank voor al die dagen van samenkomen met kleine groepen en om te overleggen
Dank voor al die aandacht tussendoor met kaartjes, telefoontjes, e-mails
Om nog eens te vragen: “En hoe is ‘t nu?” Jullie wisten hoe zwaar het kan zijn al dat gemis en al die vragen
Jullie luisterden naar de pijn, de waaroms, de gevoelens van schuld, de eenzaamheid
Dankzij jullie vonden velen hun weg,
dank aan alle pastores die ondersteunden,
dank voor Rouwzorg Regio 0114.

.Klik hier voor de film, die die avond is gemaakt

Hart onder de riem

Straks is het Pasen… licht in het donker… dan willen we elkaar nabij zijn… maar kan dat wel ‘op afstand elkaar nabij’ … ? Ja, wij geloven dat het kan! In het delen van wat hoop geeft als:

  • het gedicht ‘Pasen gebeurt’ van Marinus van den Berg.
  • het verhaal ‘Door de regen rennen’ van Claire Van den Abbeele
  • het verwijzen naar 3 filmpjes waarin 3 experts hoop geven in rouw op youtube.com/planttroost ferm (initiatief van vereniging Ferm.be):
  1. van Manu Keirse        youtube.com/watch?v=D4uJyQkiKes
  2. van Dirk De Wachter  youtube.com/watch?v=3pTle8HLz96
  3. van An Hooghe          youtube.com/watch?v=lqZhF42XUv0

We hopen dat deze boodschap troost mag geven. Want als ‘Pasen gebeurt’… ‘komen we er samen doorheen’…

team Rouwzorg Regio 0114

Door de regen rennen

Een klein lief meisje stond onder een luifel. Ze had boodschappen gedaan in de supermarkt met haar mama. Ze zal ongeveer zes jaar oud geweest zijn … Het stortregende buiten. Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen… We stonden allemaal onder de luifel aan de ingang van die supermarkt. We wachtten, sommigen geduldig, anderen geïrriteerd, omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid. Ik ben altijd wat dromerig als het regent…

Haar stem klonk zo mooi toen ze zei : “Mama, laten we door de regen gaan rennen”. “Wat? ” vroeg de mama. “Laten we door de regen gaan rennen”, herhaalde ze. “Nee lieverd, we wachten tot het wat minder wordt” antwoordde de mama.

Het kind wachtte een minuutje en herhaalde : “Mam, laten we door de regen gaan rennen”. “We worden doornat als we dat doen”, zei de mama. “Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen”, zei het meisje terwijl ze aan haar mama’s arm trok. “Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat worden?” Het meisje zei kalm : “Weet je dat niet meer? toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je : als we hier samen doorheen geraken, komen we door alles heen!”

Iedereen was opeens muisstil. Er was niets anders te horen dan de regen. De mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden zelfs negeren wat het kind zei. Maar dit was een moment van onschuldig vertrouwen, van geloof en hoop in het leven.

“Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, dan hebben we misschien wel een wasbeurt nodig”. Daar gingen ze. We stonden allemaal te kijken en te lachen toen ze tussen de auto’s door sprongen en jawel, door de plassen. Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat… Ze werden doornat.

Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen, onderweg naar hun auto. En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig …

Een mooi verhaal van Claire Van den Abbeele met een boodschap… “We komen er samen doorheen!”

Eigenlijk zouden we elke dag tijd moeten maken om herinneringen te maken want herinneringen kan niemand je afpakken. Zo laten mensen een spoor achter in elkaars hart…

team Rouwzorg Regio 0114


tekst vanwege Rouwzorg Regio 0114

 

In deze tijd van ‘afstand houden’
zoeken we naar woorden en gebaren
van warmte en verbondenheid
woorden die spreken van hoop…
van méér dan overleven alleen…
woorden die raken…
die aanraken… die je stil maken
om dichterbij jezelf te komen…
dichterbij hen die we zo missen…
dichtbij de kern, bij waar het op aankomt
Licht in het donker…
warmte die van binnen komt…

De stilte zegt genoeg

In die stilte mag je huilen…
je mag er schreeuwen als een kind…
maar je kunt er ook in schuilen
totdat jij de weg weer vindt.
In de stilte mag je zwijgen…
en met lege handen staan…
(uit ‘Bij het graf van mijn moeder’)

Theo van Teijlingen – 8 liedjes op www.defigurant.nl

Wie kijkt naar mij om

Wie hoort hem, wie hoort haar ?                                     
als het stil wordt
en leeg vanbinnen …
als je vluchten wil
maar thuis moet blijven…
als alles kapot gaat
nu hij er niet meer is …
Wie kijkt naar haar om ?

Wie voelt mijn lege buik…
het gemis ?
Wie loopt met me mee
als ik hem zoek ?
Wie ziet de paniek in zijn ogen
als zijn kind niet beter wordt ?
Wie kijkt naar mij om ?

Hij ziet naar mij om…
als de buurvrouw even langskomt
als een collega een berichtje stuurt :
‘ik denk aan jou…’
als hij luistert, even de tijd neemt…
als zij helpt met de papieren…

Mannen, vrouwen, kinderen
die in deze tijd van ‘afstand houden’
toch nabij blijven, die ‘er zijn’…
die hart willen zijn als het leven hard is.

Elkaar nabij…
Licht in het donker…
Hij ziet naar ons om…

Zou het kunnen zijn…

Dat terwijl wij ziek worden,
de aarde kan helen
Dat nu van alles verandert en stopt,
de natuur weer door kan gaan.
Zou het kunnen zijn...
Dat nu de wereld vertraagt,
de liefde kan versnellen
Dat druk zijn en naar buiten racen en vliegen,
de rust vinden en naar binnen keren wordt.
Zou het kunnen zijn....
Dat als we thuis moeten blijven,
we weer kunnen ervaren van wie we houden
Dat nu de maatschappij zo leunt op de zorg,
we beseffen hoe ontzettend belangrijk dat is.
Zou het kunnen zijn...
Dat de wereld en de luxe om ons heen
nu kleiner wordt,
zodat we ons eigen grote hart weer
kunnen voelen
Dat nu we goed voor onszelf en anderen
moeten zorgen,
Ontdekken dat zelfliefde en naastenliefde noodzakelijk is.
Zou het kunnen zijn...
Dat nu we samen strijden tegen hetzelfde,
de eenheid in de verschillen
kan worden gevonden
Dat als we elkaar nodig hebben,
herontdekken hoe saamhorigheid voelt.

Zou het kunnen zijn....
Dat na de chaos en strijd van deze tijd,
een nieuwe wereld wordt geboren
Dat na de angst en onzekerheid,
de liefde en waardering voor elkaar
en de aarde terugkeert.
Zou het kunnen zijn....
Dat het zo moet zijn,
opdat de liefde wederkeert.

Jeannine Peersman

Het zijn teksten die mijmeren en aanzetten tot ‘er zijn’ voor elkaar.
We willen ze graag met jullie delen tot we elkaar weer mogen ont-moeten na de stilte van de coronatijd…

Gegevens
Categorie: Diaconie
  1. Kerkelijk Noodfonds