Patroonheilige van de parochiekern Hulst

658

677/678

690

 


692/693  

695

Willibrord werd in Northumberland in Engeland geboren. Zijn ouders waren van goede huize.
In die dagen waren de kloosters het centrum van kennis. Willibrord werd als kind van 7 jaar door zijn ouders, Wilgils en Menna, naar de abdij van Ripon, een Bene dictijnenklooster bij York gebracht om daar de nodige kennis op te doen. Op dat moment was Wilfried abt van dit klooster. Tevens was hij bisschop van York. In dit klooster heeft Willibrord op 20-jarige leeftijd zijn gelofte afgelegd.

De verdrijving van Wilfried was er de oorzaak van, dat Willibrord overging naar de abdij van Rathmelsigi in Ierland .De abt-bisschop Egbertus van dit klooster wist Willibrordus warm te krijgen voor de geloofsverkondiging onder de Friezen.

Kort nadat de Frankische hofmeier Pippijn II de Friese koning Radboud bij Wijk bij Duurstede had verslagen maakte Willibrord de oversteek met elf gezellen naar onze streken. De precieze plaats van aankomst is onzeker. Hij kreeg van hofmeier Pippijn II de politieke steun en van paus Sergius in Rome de toestemming om hier te prediken. Willibrord begon zijn werk ten zuiden van de grote rivieren, waar hij op de bescherming van het leger van Pippijn kon rekenen. Behalve dat Willibrord het Evangelie bracht, liet hij heiligdommen afbreken, verbrijzelde hij afgodsbeelden en liet hij heilige eiken omhakken. Ter plaatse stichtte hij vaak een nieuwe kerk en groef een put om de nieuwe Christenen met fris stromend water te kunnen dopen. In Heiloo staat nog steeds zo'n put.

Suitbert wordt tot bisschop gekozen en gewijd. Hij kon niet rekenen op de steun van Pippijn en daarom verdween hij kort daarna van het toneel en ging naar het oosten.

Willibrord reisde opnieuw naar Rome, nu om er door Sergius I te worden gewijd tot aartsbisschop van de Friezen. Willibrord kreeg nu een andere naam n.l. Clemens, dat "de welwillende" betekent. Pippijn wees hem Utrecht als aartsbisschoppelijke zetel aan. Willibrord bouwde daar, naast het oude Frankische kerkje dat nodig aan herstel toe was, een tweede kerkje, gewijd aan St. Salvator (Christus de Zaligmaker).

 697/698

 
705/714

714

Abdis Irmina uit Trier schonk Willibrord o.a. een kerk en klooster in Echtenach. In dit klooster werden vele boeken door de monniken geschreven. 

Pippijn en zijn vrouw Plectrudis schonken Willibrord bezittigen in Echternach, maar ook in Brabant en Limburg, waaronder het klooster te Susteren.

Na Pippijns dood kwam Radboud in opstand en verwoestte de nodige kerken. Willibrordus vluchtte naar Echternach.

Bisschop Bonifatius (zijn eigen naam was: Winfried) kwam op dit ongelukkige moment hier aan, maar keerde na korte tijd naar Engeland terug.

    719    

722

728

Na Radbouds dood kwam Bonifatius opnieuw, voor langere tijd, naar ons land.

Willibrord keerde voor een korte periode terug in Utrecht.
Willibrord had voor hij voorgoed terugkeerde naar Echternach, een groot deel van Nederland tot het christendom bekeerd Het laatste deel van zijn leven bracht Willibrord door als een eenvoudige monnik in Echternach.

Op 70-jarige leeftijd maakte Willibrord autobiografische aantekening in zijn kalender.

    739    

754

1939

Willibrord stierf op 7 november te Echtemach, waar hij ook begraven ligt.
Veel mensen bleven als dank het graf van Willibrord bezoeken om daar te bidden, Spoedig kwamen er hele pelgrimstochten naar het kerkje in Echternach en moest de kerk worden uitgebreid. Het klooster werd zelfs zo beroemd dat keizer Karel de Grote het allerlei kostbaarheden schonk en grote voorrechten verleende.

Bonifatius wordt met zijn gezellen op 5 juni te Dokkum omgebracht. 

Paus Pius XII heeft Willibrord uitgeroepen tot patroon van de Nederlandse Kerkprovincie.