Thema ‘Rouw is als… een prop papier. Je kunt het glad strijken maar de kreukels blijven…’
Rouwen is stilstaan, terugkijken en doorgaan, als je kunt.
Doorgaan met wat nodig is. Het kan dat je even niets kan… want het is niet te bevatten.
Als je rouwt, probeer je te ordenen en als je vertelt, orden je.
Mensen zijn bang om te huilen uit schrik niet te kunnen ophouden of om de ander te sparen. Toch kan huilen opluchten. Het zijn tranen van liefde.
Als het niet goed gaat, dan gaat het goed!
Zeg niet: een plotselinge dood is een mooie dood want de dood is zo willekeurig!
Er sterft nooit iemand alleen – misschien eenzaam – maar wel met elkaar verweven.
Er gebeurt iets in het familieweefsel! Is er een verlies, dan worden andere verliezen wakker. Het gaat over wat je met elkaar had of niet had maar graag zou gehad hebben.
Veel verdriet heeft een andere kant!
Iedere rouw is uniek: soms wel herkenbaar maar er bestaat geen ‘ergste’ verdriet. Ieders verlies is erg! Veel gesprekken worden onderbroken met ‘ja maar’ maar in het niets doen, gebeurt het! Helpen is niet oplossen. Het is ophouden met verlies en jezelf te vergelijken!
Het is: zeggen dat het niet goed gaat, elkaar vasthouden, elkaar tijd gunnen, leven van dag tot dag... Het wordt nooit meer zoals het was en het heimwee komt er bovenop!
Het gevoel hebben dat jij en het leven niets meer waard zijn, is nog altijd een taboe, vooral voor mensen in armoede, geweld of verwaarlozing.
Goed nieuws is dat rouw niet meer als depressie wordt gezien maar als een normale reactie op een abnormale gebeurtenis. Verlies duurt eeuwig omdat liefde eeuwig is!
Er bestaat ook levend verlies als men al tijdens het leven afscheid heeft genomen.
Rouwen is afscheid nemen en opnieuw geboren worden!
Voor het eerst alleen zijn, jezelf opnieuw uitvinden, is moeilijk.
Je kunt mekaar soms zelfs beter leren kennen na de dood…
Rouwen is ook verhalen herhalen.
Voor verlies dat nooit werd genoemd: oorlogsverlies, verlies van een kind… is het nooit te laat! Met rituelen kan je erkenning geven, de naam noemen, gemis uitspreken.
Rituelen zijn er om de overgang te maken maar soms kon je geen afscheid nemen.
Dan kan een herdenkingsbijeenkomst helpen.
Dank aan Marinus voor de ontroerende gedichten en verhalen. Ook deze keer wist hij, vanuit zijn deskundigheid en zijn ervaring, feilloos te verwoorden wat rouw met mensen doet. Weer gingen we met een gevoel van verbonden zijn naar huis.
Verslag rouwzorgteam
Gedicht ‘In de kreukels’
Zal ik je hemd nog eens wassen
Zal ik hem bewaren of wegdoen
Zal ik hem in de kast leggen
Zal ik je tuinbroek nog eens wassen
Zal ik hem nog eens strijken
Zal ik hem zelf gaan dragen
Maatjes waren we geworden
Doe wat goed voelt zegt men
Maar wie voelt de kreukels
Wie ziet dat die kreukels me troosten
Ik strijk ze met mijn vingers
Nooit streken we alles glad
Door de tijd heen schuurden we aan elkaar
Door de tijd heen werden we gekreukeld mooier
In de kreukels kriebelt onze liefde.
Dank aan Marinus voor de ontroerende gedichten en verhalen. Ook deze keer wist hij, vanuit zijn deskundigheid en zijn ervaring, feilloos te verwoorden wat rouw met mensen doet.
Weer gingen we met een gevoel van verbonden zijn naar huis.
Het rouwzorgteam