Onder regie van Peter Cattaneo en in de hoofdrollen Kristin Scott Thomas en Sharon Horgan, is ‘The Singing Club’ een tragikomedie, die op een waargebeurd verhaal gebaseerd is, over een groep vrouwen van militairen op missie in Afghanistan. Om hun angst te overwinnen om hun geliefden aan het front, vormen ze een koor. Dat ze niet kunnen zingen, doet er niet toe. Ze zijn elkaar nabij als het moeilijk wordt. Zo ontstaan er onverwachte vriendschappen en de muziek zal hun dagelijkse leven grondig veranderen. Uiteindelijk leidt het tot een optreden in de Royal Albert Hall in Londen. Vanuit wat ze bewaren uit hun brieven, schrijven ze dan zelf een lied: “De tijd gaat zo traag… er lijkt geen eind aan te komen… maar hoe langer je wacht, hoe zoeter de kus.”…“Om tien uur kijk ik vanavond naar de maan… dat is half twee bij jou. Sta je daar dan ook ? Dan weet ik dat hij tegelijk schijnt op mij en op jou. Zoiets eenvoudigs geeft mij houvast… ik zal er voor jou zijn.”
“Je kunt nu niet zeggen hoe jij je echt voelt, maar wat ongezegd blijft, voel ik net zo goed. Zo leven we nu ons leven per brief… niets maakt mij blijer dan jouw groet…”
“Vol in de stormwind zet ik alle zeilen bij en hoop dat die wind mij zo naar jou toe blaast.”…“Jij wist zo goed hoe je iedereen aan het lachen bracht… ’Tot we weer lachen’… was jouw groet aan ons.”
Een hartverwarmende avond werd het voor de 75 aanwezigen. Ontroerend en herkenbaar hoe de vrouwen in de film elkaar nabij blijven vanuit hun motto ‘samen staan we sterker’. Ook óns thema dit jaar, ‘Elkaar nabij …’, en óns motto…’ Strong together’
Rouwzorgteam