Om de twee jaar wordt er door Miserior een nieuw hongerdoek uitgegeven. Zo wordt de verzameling hongerhoeken opnieuw een beetje groter. Het thema van de nieuwe doek is: Wat is heilig voor ons? De kleurrijke hongerdoek van de kunstenaar Emeka Udemba vertelt over de schoonheid van onze aarde, maar ook van zijn verwoesting, klimaatverandering, oorlogen, pandemieën,.. Het stelt ons voor bijzondere uitdagingen. De fundamentele vraag over ons voortbestaan. Dat raakt elk mens, elk dier en elke plant. Het smelt, het brandt, het overstroomt en slibt dicht, mensen sterven door water en hitte. Wat is heilig voor ons, een collage van veel lagen uitgescheurde krantenknipsels, een verscheurde wereld. Nieuws, informatie, feiten en vervalsingen - laag voor laag scheurt en lijmt de kunstenaar deze fragmenten en componeert daaruit iets nieuws. Van een afstand schittert de aarde op de hongerdoek als een juweel in turkoois groen en blauw. In de warmrode omgeving strekken vier armen zich uit: door hun gestalte en kleur zijn het de armen van twee mensen van een ander geslacht en etnische afkomst. Hun handen raken samen liefdevol de wereldbol, maar geven haar ook speelruimte. Een verscheurde, gewonde en breekbare wereld. Wordt ze nog steeds vastgehouden of is ze vrijgemaakt? Is ze in beweging? Zal ze kantelen, zoals ons klimaat aan het kantelen is? De Bijbel vertelt dat God ons de schepping toevertrouwt (Genesis 1-2). Het is een geschenk én een taak. De schepping is een geschenk dat onder onze verantwoordelijkheid wordt geplaatst. We houden haar in onze handen als het beeld van God. Maar het gaat verder: de schepping is niet voltooid na zes dagen. Integendeel. We bevinden ons midden in een nieuw cruciaal scheppingsverhaal. We worden uitgedaagd kleur te bekennen. "Het kost de aarde" is wat we lezen op een van de krantenknipsels. De werkelijke prijs van de goederen is hoger dan wat we zien bij de kassa van de supermarkten. Daarom vraagt Emeka Udemba ons met dit kunstwerk: Wat is voor ons heilig? Wat is het leven ons waard? Horen we nog steeds Gods stem spreken in onze medeschepselen? De encycliek "Laudato Si" ziet het verband tussen de uiterlijke woestijnen die zich vermenigvuldigen omdat de innerlijke woestijnen zo uitgestrekt zijn geworden (nr. 217). Hoe kunnen wij een bijdrage leveren zodat onze wereld intact blijft en wij het heilige van de schepping behouden: dat wat niet verhandelbaar of gemanipuleerd kan worden? Tussen de knipsels zijn ook oude krantenfragmenten opgenomen die spreken van bemoediging: "nieuw begin", "vanaf het begin", "vrouwelijke heldinnenkennis" of "waar mensen zich op hun gemak voelen”, waarmee we “het leven beginnen” en “kleur bekennen". Emeka Udemba plakt ze als kleurrijke, geruststellende pleisters op de wonden van de schepping. We hebben mensen nodig die verandering willen. Mensen die verantwoordelijkheid nemen omdat we de eerste generatie zijn die de volledige omvang van de crisis begrijpt, maar ook de laatste generatie zijn die in staat zal zijn om deze te stoppen. Daarom is de hongerdoek een oproep tot persoonlijke betrokkenheid, een uitnodiging om deel te nemen aan nieuwe "scheppingsverhalen". Zolang er zulke initiatieven en moedige bewegingen zijn, zal het verlangen naar een nieuw, rechtvaardig gezicht van de aarde blijven leven. Het ligt in onze handen!
Het nieuwe doek komt tijdens de 40dagentijd in de Willibrordusbasiliek te Hulst te hangen. Maakt u ook van de 40dagentijd, de vastentijd, een tijd van actie en opkomen voor wat je, wat u, heilig is!
Katrien Van de Wiele
Wilt u meer weten, lees dan de uitgebreide folder.