Dinsdag 3 november, 6.30 uur. Toen ik op dit vroege tijdstip bij de ambachtelijke bakkerij van de familie Otto in het Belgische Koewacht arriveerde, kwam me de heerlijke geur van versgebakken brood tegemoet. Het riep heel wat herinneringen bij me op aan de tijd toen ik in een bakkerij werkte. Maar deze keer stond ik er niet als bakker op de werkplaats, maar mocht ik als pastor de ‘hubkes’ zegenen, het hubertusbrood. En deze ‘hubkes’ gingen net de oven in, toen ik de bakkerij binnenliep. Nog even wachten dus...
De heilige Hubertus werd omstreeks 656 geboren. Zijn naam betekent ‘stralende geest'. Na een wereldse leefwijze bekeerde hij zich en werd hij dienstbaar aan God en de naasten. Hubertus was bisschop van Maastricht en Luik. Hij overleed op 30 mei 727. Van hem wordt verhaald dat hij brood te eten gaf aan een man die leed aan hondsdolheid, waarop deze genezen werd. Deze legende heeft de gelovigen geïnspireerd tot het zegenen van het hubertusbrood.
...en toen waren de ‘hubkes’ klaar: bruin en heerlijk glanzend werden ze uit de oven gehaald. Wat een beeld, wat een feest, dacht ik. Met een korte gebedsdienst hebben we toen om Gods zegen gevraagd voor ‘de vrucht der aarde, het werk van onze handen.’
‘Wij bidden U: op voorspraak van de heilige bisschop Hubertus, zegen dit brood, de bakkers die het hebben bereid en de mensen en dieren, die het zullen gaan eten. Dat zij uw steun ondervinden in de beproevingen van het leven, en de liefde ervaren van mensen die door uw voorzienigheid op hun wegen komen.’
En na de zegening van de ‘hubkes’ genoten we samen van een lekker ontbijt ter ere van de heilige Hubertus.
Ralf Grossert p.w.