|
Na de voor vele kinderen grote teleurstelling, dat de viering van de eerste communie in de lente niet kon doorgaan, hebben we de gezinnen van de communicanten de kans gegeven te kiezen voor het vieren van de eerste communie in oktober. Een aantal gezinnen leek dat een goed idee. Dus zo gezegd, zo gedaan, eerste communie in oktober. Maar ja, hoe moet dat dan? Hoe pakken we de voorbereiding aan? Wat doen we met de vieringen? Uiteindelijk is de voorbereiding van de kinderen op de meeste plekken digitaal verlopen. En vierden we een keertje eerste communie in de kerk van Clinge, twee keer in de kerk van Kloosterzande en drie keer in de basiliek van Hulst. Het werd nog een hele oefening in flexibiliteit…. Het coronavirus rukte langzaam en daarna steeds sneller weer op en de regels werden steeds strenger, altijd maar weer aanpassen en improviseren... Maar ondanks alle beperkingen werden alle vieringen echte feestjes! Feestjes vol geloof, hoop en vertrouwen. Echt het vieren van leven en hoop tegen alle wanhoop in. Groeien als een mosterdzaadje! Iets heel kleins dat iets heel groots kan worden. En weten dat, wat er ook op je pad komt, Jezus en geloven altijd met je mee zal gaan op je weg door het leven. |
 |
Groeien
Zelfs een eik was ooit een kleine kiem.
Om te groeien is er tijd nodig. En geduld. Liefde en zorg.
Vertrouwen in de toekomst. Trouw ondanks alles.
Groeien is een tak uitsteken. En de lucht aftasten.
En langzaam je blaadjes uitvouwen.
Ook mensenkinderen groeien zo.
Dank aan iedereen die op welke manier dan ook de verschillende vieringen en de voorbereiding van de kinderen heeft mogelijk gemaakt.
Van harte proficiat aan: Livay, Eline, Naomi en Lena; Mirthe, Mathis, Tuur en Robert; Mélanie, Bente, Stefanie, Jesse en Damon; Aukje en Lars; Isabelle en Nienke; Valerie, Jens en Nynke.
Een duim voor jou, een duim voor mij, een duim voor Jezus er nog bij.
Hij is nu heel diep in mijn hart. Ik dank voor deze nieuwe start.