Allerheiligen – Allerzielen

Altijd weer bijzondere dagen. Mensen leven met elkaar. Generatie na generatie. In samenhang met elkaar. En het leven gaat altijd verder. Leven en dood. Toekomst en geschiedenis. Verwachting en herinnering. De dagen die nu dicht bij ons zijn, laten ons hier extra intens bij stil staan. De dag van Allerheiligen ziet het groot. In de Kerk mag er wereldwijd aandacht zijn voor de martelaren, voor de grote en in de Kerk gekende en erkende heiligen. Gelovigen die op overtuigende manier in navolging van Jezus Christus hebben geleefd. Al onze heiligen -ons voorgegaan- vieren wij op zondag 1 november. In deze coronatijd kan dat niet anders dan met het beperkte aantal van 30 meevierenden in de kerk. (Met de hoop dat we op die dag überhaupt kunnen vieren, met het oog op de maatregelen....).

Na Allerheiligen kijken we al snel naar onze eigen levens. Naar onze eigen herinneringen. Naar al die velen die wij gekend hebben, van wie wij gehouden hebben, die zo bij ons hoorden, van wie wij de herinneringen nog met zoveel gevoel ophalen en delen. Al die velen die we ‘onze kleine heiligen’ noemen. Al die velen die op hun eigen wijze zo vaak geprobeerd hebben Jezus Christus na te volgen. Die zo veel goeds hebben gedaan. Allerzielen. De gedachtenis aan alle overledenen. We vieren dit op 2 november. Dit jaar vooral in besloten kring, omdat er maar weinigen mee kunnen vieren.
Wij wensen u intense dagen toe. Dagen van herinnering.
Van een lach en een traan.
Dagen van geloof en dagen van hoop. Dagen van liefde.

Wie vastgeroest en uitgedoofd
alleen nog in vandaag gelooft,
wie nooit eens over bergen ziet
wordt moe, en sterven zal het lied.
Maar als in harten heimwee brandt
naar nieuwe tijd en blijer land
dan breken mensen op en gaan,
je komt in vuur en vlam te staan.