Met een mondkapje naar de basiliek. Dat had ik me nooit kunnen voorstellen! Beslagen brillen, onherkenbare gezichten, gedempte stemmen en binnen . . . . een bijna lege kerk. De nieuwe maatregel wordt door iedereen nauwgezet opgevolgd. Oei, daar is toch een groepje mensen dat zich niet heeft aangemeld, spreken de taal niet, wisten het niet, ze krijgen toch een plaatsje . . . . Een bijna lege kerk, een vreemde akoestiek, alleen de cantor zingt, een andere sfeer, maar toch voelt het vertrouwd, we mogen nog, we zijn er nog, we geloven nog. We hopen en bidden, dat het over gaat, dat iedereen zich aan de afspraken houdt, dat er een vaccin komt, dat na deze coronaherfst en -winter de Vivaldi-lente weer aanbreekt, opgewekt met koor- en samenzang. We komen dit samen én met Gods hulp te boven!
J. Klok