Het pinkstervuur

Aan de parochie H. Maria Sterre der Zee

Introductie:
Op zondag 26 juli hebben wij in parochie De Bron tijdens de eucharistieviering in de Gertrudiskerk te Ossendrecht het Pinkstervuur en de geloofsbrief mogen ontvangen van de Sint-Christoffelparochie uit Halsteren.

De gemeente Woensdrecht bestaat uit de kerkdorpen: Hoogerheide, Ossendrecht, Woensdrecht, Huijbergen en Putte, deze vormen samen parochie De Bron. Wij werken nauw samen met de parochie O.L Vrouw in het Woud en delen onze twee pastores en de team-assistent.

Op deze dag mogen wij dit Pinkstervuur aan jullie doorgeven.
In ons geloofsgesprek, samen met de parochie O.L. Vrouw in het Woud hebben we – samen met vicaris Paul Verbeek - gesproken over de afgelopen ‘corona’ tijd en ons geloof in deze periode.

Er waren een aantal dingen die wij nog steeds herinneren van deze krankzinnige coronatijd: dagelijks om kwart over twee de nieuwste coronacijfers, het aantal ziekenhuisopnames op de IC, het aantal overledenen, het exterieur van het Erasmus MC, de afgepeigerde gezichten van zorgmedewerkers, de naam: ‘Jaap van Dissel’, Henk Krol die vrolijk nog een nachtje ging slapen over de onrust in zijn partij en natuurlijk de gebarentolken. Met als grootste ster Irma Sluis, die al een paar weken voor een miljoenenpubliek premier Rutte terzijde staat. Miljoenen kijkers zijn gefascineerd door gebarentolk Irma Sluis.
En – dat was ook velen van ons opgevallen-  sinds de paaswake wordt ook bij de eucharistievieringen op de televisie - en op zondagmorgen - een gebarentolk ingezet. We moeten daar een beetje aan wennen. Het is zo druk in beeld geworden.

Wat ook genoemd werd was de viering op het lege Sint Pietersplein in Rome met onze paus Franciscus. Indrukwekkend was dat de paus na een stilte de monstrans in zijn handen nam met Christus in de gedaante van een geconsacreerde hostie en hij liet Christus de stad en de gebroken wereld daarachter zegenen. Urbi et Orbi. De klokken van de Sint-Pieter begonnen te luiden, terwijl de politiesirenes zich lieten horen.
Wat hebben we een TOP Paus, was de mening van een ieder.

Ons geloof:
Samenzijn, samen bidden, de liturgie vieren, verbindt ons. Dat hebben velen van ons in de corona tijd enorm gemist.
En toch zijn we met elkaar verbonden gebleven tijdens deze lockdown periode.
Is dat het werk van de heilige Geest?!
Het rond vertellen van Gods Boodschap is uiteindelijk het werk van de heilige Geest.
Zo hebben we teruggekeken naar het verhaal van Pinksteren.

"De deuren van de verblijfplaats van de leerlingen waren gesloten uit angst.’’
Het zijn niet alleen kleine kinderen die zich opsluiten in hun kamer. Ook de apostelen deden de deur op slot en sloten zichzelf op, alsof ze niemand wilden zien. We weten dat er noodzakelijke lockdowns zijn - net zo moeilijk als onmisbaar - maar er zijn ook al die momenten dat we ons in onszelf opsluiten. Niet als vlucht, maar om de realiteit niet onder ogen te zien, bij gebrek aan moed of kracht...

De Geest van Pinksteren komt alle sloten openbreken die we hebben aangebracht om onszelf te beschermen. Hij biedt zichzelf aan, als een tong van vuur. God heeft geen tussenpersoon meer nodig, omdat zijn adem nu in ieder van ons woont!
Hoe kunnen we de Geest van God in ons eigen leven ontdekken? Ook in deze corona-tijd.
We hoeven alleen maar te kijken naar de ervaring van de leerlingen met Pinksteren.
Ondanks hun opsluiting, "was Jezus daar in hun midden".

Moge dit pinkstervuur als een adem zijn voor u, voor jullie, voor allen in jullie kerkdorpen, dat de creativiteit doet opleven, die ons uitnodigt niet in een moeilijke taal van God te spreken! Maar om Hem te ontdekken in onze eigen taal. In ons dagelijks leven. Om dit te ontdekken, moeten we onze al te vertrouwde plekken verlaten, om het mysterie van God te ontmoeten op andere plaatsen dan waar we gewend zijn Hem te zoeken.

De Geest van God woont voortaan in ieder van ons.
Daarom: de Geest is niet dat iets dat van buitenaf tot ons spreekt; maar degene die ons van binnenuit doet spreken. De Geest is niet degene die ons doet bidden, maar de energie die in ons bidt. De Geest is niet degene die in deze wereld werkt, maar de kracht die ons in staat stelt om te werken.

Laten we dus vragen om te worden bezield door deze Geest die woont in ons diepste zijn. Zodat we geïnspireerde en inspirerende mensen worden die de wereld zo hard nodig heeft!

Vrede en alle goeds.
Blijf gezond!
Dat wensen de leerlingen van Jezus uit beide parochies: De Bron en Onze Lieve Vrouw in het Woud, u, jullie toe.

Hulst, 30 juli 2020

Beste buren, parochianen van de Elisabeth-parochie,
Wat apart jullie een brief te schrijven, maar ook heel erg fijn. Met deze brief geven we jullie het Pinkstervuur door, dat wij op onze beurt kregen van de parochianen van parochie De Bron.
Het pinkstervuur doorgeven, letterlijk, maar ook symbolisch.
Het vuur van enthousiasme, inspiratie en geloven doorgeven.
Om zoveel mogelijk geloofsvlammetjes met jullie te delen, hebben we een collage gemaakt met allemaal inspirerende woorden en zinnen erop, geschreven door diverse parochianen, jong en oud, kerkelijk en minder kerkelijk. Op deze manier willen wij ons geloven met jullie delen en meteen ook jullie uitdagen, jullie geloven ook te delen met elkaar. En als je naar onze vlammetjes kijkt, dan valt de grote verscheidenheid op in het verwoorden van ons geloven. Wij vermoeden dat ook net daar, de kracht van geloven zit, in het ruimte geven, het ruimte maken.
Ook in het geloofsgesprek viel die ruimte op. De helft van de gesprekspartners werd geboren in een katholiek gezin, de andere helft werd pas op latere leeftijd katholiek. Allemaal, elk levensverhaal weer, inspirerende verhalen van ‘geloofsvlammetjes’ krijgen van mensen die soms zomaar op je pad komen. Het inspirerende, krachtige voorbeeld van een moeder die gewoon doorgaat en haar gezin geeft wat het nodig heeft, hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn, een moeder die zich gedragen weet door haar eigen geloven. Een inspirerende hospita of uitgedaagd worden door medestudenten, de gastvrije werking van een kinderkoor, het uitnodigende van geloof, soms zo vanzelfsprekend, zonder grote woorden of gebaren, maar toch aanwezig, …. Het zijn voorbeelden van hoe geloven doorgegeven kan worden. Als rode draad: het warme bad van de herkenning en ondanks alles een ontzettende vertrouwdheid en het je welkom weten in de gemeenschap, wie je ook bent, waar je ook vandaan komt. Geloven soms ‘gewoon’ als de onderliggende kracht om niet op te geven en te blijven opkomen voor wat belangrijk is, voor mensen aan de rand, voor de droom van een betere wereld,...
Altijd weer vuur maken, het vuur opstoken, het vuur delen met elkaar…

Vuur

Wat vuur doet branden
is ruimte tussen de blokken hout,
een ademruimte.
Teveel houtblokken
te strak gestapeld
doen de vlammen doven
als emmers water.
Vuren maken
vereist aandacht
voor de tussenruimtes.
We leren
houtblokken stapelen,
én open ruimtes bouwen.
Samen maken zij vuur mogelijk.
We hoeven alleen
licht en eenvoudig
van tijd tot tijd
een houtblok bij te leggen.
Een vuur groeit
eenvoudig omdat er ruimte is,
om te ademen.
We wensen je tussenruimte
en bronnen met warmte en licht en lucht.

We hebben mensen nodig die houtblokken blijven aanreiken en steeds weer op zoek willen gaan naar houtblokken om te delen. Maar ook nood aan voldoende ‘ademruimte’.
We hopen dan ook dat er steeds voldoende ruimte mag zijn voor verscheidenheid in geloven. Ruimte voor alle houtblokken, voor actie en stilte, voor gebed en geloven spelenderwijs, voor dienen en leren, ruimte voor gemeenschap, ruimte voor God… Dat de volledige kracht van geloven, werkzaam kan en mag zijn, iedere dag opnieuw. En dat we ook altijd weer woorden, beelden en gebaren mogen geven aan dat geloven en dat geloven op welke manier dan ook altijd weer mogen delen met elkaar.
Dat het vuur van geloven altijd bij jullie mag zijn op de momenten dat het je goed gaat, maar zeker ook wanneer de weg donker is en zwaar.

Van harte,
De buren.
Parochie H. Maria Sterre der Zee

Onze geloofsvlammetjes

• Geloof, hoop en liefde zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
• Als een vuurtoren op mijn pad
• Geloven is voor mij: er altijd zijn voor al mijn naasten. Geloven is voor mij: gewoon.
  Geloven vraagt van mij: regelmatig bij elkaar zijn in de eucharistieviering. Geloven verlangt van mij: aandacht voor de ander. Geloven gisteren, vandaag en morgen: vanzelfsprekend.
• Ik geloof in de kracht van de liefde.
• Geloven is voor mij: - niets zeker weten - door alle twijfels en vragen heen, zoekend naar de zin van ons bestaan Geloven vraagt van mij, geloven geeft mij: - geloof, hoop en liefde maar de liefde in alle facetten is voor mij het belangrijkste - Geloven, gisteren, vandaag en morgen: - is voor mij - in navolging van Jezus Christus - bijdragen aan een betere wereld met liefde en respect voor de schepping. - streven naar een rechtvaardige wereld, een hemel op aarde voor alle mensen van goede wil - mens zijn voor mensen... daar waar vriendschap is en liefde daar is God.
• Geloven is voor mij: Je gedragen weten in al je kwetsbaarheid en weten, je bent goed zoals je bent. IK hou jou vast.
• Geloven is Gods vingerafdruk herkennen in de natuur, de dieren, de mensen, het leven, de vreugde en de hoopvolle verwachting van velen op een volwaardig leven na de dood.
• 'Geloven is geraakt worden door Jezus' boodschap en net als de Emmaüsgangers zeggen: brandde ons hart niet... Het is niet meer kunnen zwijgen, Pinkstervuur zijn ...' 'Voor mij is God die grote, die lieve "en toch..."! Want God gelooft méér in ons dan wij zélf doen... elke keer weer...' 'Ik geloof in onze God die draagt. Hij kijkt naar ons om...' of zoals Nelson Mandela het verwoordde: 'Het Licht in ons dat duisternis verdrijft...
• Geloven geeft mij troost om mijn gemis… van mijn allerbeste vriend die er niet meer is.
• Geloven dat wij elkaar waarderen zoals we zijn. God help ons.
• Het mooiste geschenk voor een kind is hem de goedheid wijzen van Jezus. Hij/zij zal het nodig hebben op zijn levenspad!
• Ik geloof dat Jezus me helpt om vol te houden! Ik bid tot U Heer om steun om de juiste beslissing te nemen. Ik geloof dat Jezus mij daarbij helpt, anders zie ik het niet meer zitten.
• De bijbel is heel aards. We worden voortdurend aangemoedigd ons gezonde verstand te gebruiken.
• Geloof wekt vertrouwen en dankbaarheid.
• Geloven is je vrij voelen, ook al zit je in deze tijd opgesloten.
• Geloven is het kompas in mijn leven. Het geeft aan welke kant ik op moet gaan. Mijn geloof is thuis gegroeid. We hadden dit nodig op vele momenten in ons gezin. Het geloof vraagt ‘bewust’ te leven. Niet alleen naar God toe, maar heel vaak ‘vanuit’ dit godsbesef. We hebben onze plaats niet zelf gekozen. Het is ons ‘gegeven’ en soms letterlijk op onze weg gekomen. Daarmee moeten wij omgaan! Daarbij horen … aanvaarden … verdragen… ermee omgaan! Letterlijk ‘delen’. Ik ‘kan’ niet zonder dat geloof!
• Geloven is leven vanuit de Bron.
• Geloven is voor mij een zeer grote grondslag in mijn leven!
• Als je genoeg hebt van alle chaos, in jezelf, je omgeving, in de wereld, ga dan op zoek, de deur gaat op een kier en God kan eindelijk binnenkomen! Goedheid en genade zullen je deel zijn!
• Je bent onslagen!
• Echt geloven is heel moeilijk voor mij.
• ‘In de wind’ De wind waait nog altijd, nu, zoals toen, op de weg, op alle mogelijke wijzen. Op het eerste gezicht, de rust verstorend, oncomfortabel, vervelend. Maar ook bevrijdend, zuiverend, verfrissend, vernieuwend, zalvend, helend. Laat het maar waaien. Laten we in de wind gaan staan. Niet bang zijn en vertrouwen. Laat het maar Pinksteren!
• ‘Kom heilige Geest met uw vuur, met uw liefde, met uw kracht, kom over ons!
• Geloven is durven twijfelen en toch vertrouwen.
• Geloven verlangt van mij je oog op de ander te richten, die het moeilijker heeft dan jij!
• Geloven geeft mij de inspiratie om dingen te doen, die het egoïsme overschrijdt.
• Mijn geloof is de grond waarop ik sta!
• In mijn geloof vind ik kracht en steun en troost.
• Lichtpuntjes zien als het donker is.
• Het doet mij veel verdriet dat zo weinig mensen nog in God geloven en naar de kerk gaan. Ik hoop dat mensen de weg naar God weer zullen vinden.
• Wat ben ik blij dat ik gelovig ben.
• Geloven is innerlijke vrede voor mij.
• We hebben de kerk zo gemist tijdens de coronacrisis.
• Geloven is wachten op en dat kan soms lang duren, dat weten wij in het verpleeghuis heel goed.
• Geloof is voor mij leven! Leven laten leiden door de heilige Geest zodat Hij het vuur van Zijn liefde kan doorgeven aan de mensen om mij heen. Kom heilige Geest vernieuw door ons de aarde!
• Geloven, gisteren, vandaag, morgen… het is er mijn hele leven al en zal er ook altijd zijn. Het geeft je heel veel maar vraagt er ook wat voor terug: heb mekaar lief, wees eerlijk, wees een goed mens, dan is God altijd bij je en laat Hij je nooit in de steek. Het is zo fijn om te weten dat er altijd iemand met je meegaat. Dat wil toch niemand missen?
• Geloven vraagt van mij ongedurig bezig te zijn met het lot van allen die het minder hebben dan ikzelf.
• Zonder mijn geloof ben ik niets. God geeft mij kracht in alle moeilijke dagen.
• In hen die het vuur van uw liefde ontsteekt
• Soms kan ik wel geloven, maar soms is dat heel moeilijk. Ik hoop dat God dat begrijpt.
• Geloven is God vermoeden in mensen die vertrouwen schenken en de droom levend houden.
• Geloven geeft mij grote steun om door het leven te gaan.
• Dat er één paradijs is waar we elkaar terugzien.
• Ik geloof dat God mijn redder is. Dat Hij liefde is. Dat iedereen kostbaar is in zijn oog en altijd meer dan de moeite waard. Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God.
• Geloven helpt mij iedere dag van mijn leven.
• Geloven is een kracht om te leven in voor- en tegenspoed.
• Geloven is voor mij: dat ik met Gods hulp verder kan. Geloven vraagt van mij vertrouwen. Geloven geeft mij vertrouwen om verder te gaan. Geloven verlangt van mij geen twijfel in Gods hulp. Geloven, gisteren, vandaag en morgen… Amen!!! Het zij zo!
• Door vuur bevlogen.
• Soms breekt uw licht in mensen door onstuitbaar. Zoals een kind geboren wordt. Gedenk de mens die wordt genoemd uw kind, Uw koninkrijk, uw licht. Hem achterna, hem achterna, hem achterna, hem achterna, Hem achterna, hem achterna, hem achterna, hem achterna.
• Hoop tegen alle wanhoop in en een liefde die grenzeloos is.
• Geloven geeft mij kracht om goed te zijn voor mijn naasten en te helpen waar ik nodig ben.
• Geloven betekent geestelijke rust.
• Ik geloof dat de heilige Geest mij helpt, anders kan ik niet volhouden.
• Als ik mijn geloof loslaat, wat blijft er dan nog over?
• Een diepe vriendschap met Jezus, zoals Hij het heeft voorgeleefd door de heilige Geest.
• Vertrouwen
• Geloven is voor mij ‘zeker weten’ (Hebr. 12, 1-2)
• Ik hoop dat dit vlammetje ieders positiviteit aan mag wakkeren
• Geloven is ervan overtuigd zijn dat God niet altijd ingrijpt in wat er in de wereld gebeurt, maar dat Hij wel altijd aanwezig is.
• Geloven is voor mij in alles en iedereen God ontdekken en als dat niet lukt zeker weten dat Hij in alles en iedereen van ons aan het werk is.
• Ik geloof.
• Scouting
• Je kunt zelfs op je sterfbed tot inkeer komen, maar verbaas je niet dat je in tijdnood komt. Zelfs de vruchten van een boom zijn niet tegelijk rijp. Zo ook heeft ieder mens zijn tijd nodig om tot rijping te komen…
• ‘Zie ik zend mijn knecht naar Babylon… eens worden alle tranen gewist.’ (Jesaja 43, 14).
• Iemand zei tegen mij: Ga maar lezen, begin bij ‘Spreuken’, doe het maar. (Het was een gelukkig dag) Maakt geloven het verschil? Begin eraan om het nooit meer los te laten…
• Geloven is voor mij: geloven in het goede van de mens, naar voorbeeld van Jezus.
• Geloven is voor mij een houvast in het dagelijks leven!
• Geloven geeft mij een warm gevoel en brengt iedereen bij elkaar.
• Ik geloof in de kracht van de liefde. Liefde die de Ander in de ander ziet, liefde die hoop aan wanhopigen geeft.
• Ik weet het niet meer…. Er is alleen nog stilte.
• Geloven is voor mij samenkomen op welke manier dan ook om samen te bidden.
• God van liefde geef mij veel kracht om voor mijn lieve vrouw. Moeder Maria geef mij de moed en het geduld nog lang te mogen zorgen.
• Mijn geloof geeft richting aan mijn doen en laten en hoe ik in het leven sta.
• Geloven geeft mij kracht, hoop en vertrouwen en veel liefde. Ik ben blij en dankbaar dat ik dit geloof heb meegekregen van mijn ouders.
• Geloven is voor mij: vertrouwen op, vertrouwen in, een weten dat… de kunst van vergeving.
• Als je ervan proeft, smaakt elk woord naar meer. Inspiratie, verwondering, vreugde, duidelijkheid, troost, inzicht, bescherming, moed, genezing, geluk, voor alle dagen van ons leven.
• Jezus houdt van ons allemaal, ook van de mensen die niet in Jezus geloven, van de overleden mensen en ook van de kinderen!!! Hij houdt veel van de mensen die op de vlucht zijn, hij houdt veel van kleine kinderen en van grote kinderen. Hij houdt veel van grote en oude mensen. Maar Hij houdt het meeste van ons allemaal!!!
• In mijn geloof vind ik altijd houvast, al zit het nog zo tegen.
• Geloven geeft mij vertrouwen in de toekomst.
• Geloven is voor mij in harmonie leven met anderen.
• Geloven geeft mij steun, geeft mij een veilig gevoel. Als ik nieuws binnen krijg zowel slecht als goed, vind ik dat fijn om dat tegen iemand te vertellen, iemand waartoe ik kan bidden om steun of uit dankbaarheid. Ik kan me gewoon geen leven voorstellen zonder mijn geloof. Aan wie zou ik anders raad kunnen vragen? Wie zou ik anders kunnen bedanken? God is mijn metgezel.
• Schenk ons geloof. Vragen om genezing. Zorg dat de corona vlug geneest.
• Geloven is voor mij gelukkig zijn, dankbaar zijn. Weten dat je er niet alleen voor staat.
• Ik geloof wel, maar waar blijft God nu? Wanneer komt hij mij halen? Het is goed geweest. (iemand in het hospice).
• Geloven dat de Heer mij helpt. Geloven is voor mij zonder de Heer kan ik niet verder. Geloven vraag van mij geduld, dat de Heer met is.
• Geloven geeft mij veel steun.
• Geloven is goed zorgen voor onze ouderen.

Lieve buren; parochianen van de Andreas parochie,

Deze brief komt naar jullie toe samen met het pinkstervuur dat we aan jullie doorgeven. Het pinkstervuur dat we ontvingen uit de parochie H. Maria Sterre der Zee uit Hulst en dat zich door middel van een estafette verspreid door heel ons bisdom. Hopelijk kunnen jullie het na een mooi gesprek ook voelen branden en weer doorgeven.

We kunnen met zekerheid zeggen: het vuur is hier zeker blijven branden en is misschien zelfs wel verder aangewakkerd. In deze brief willen wij graag laten zien hoe het vuur blijft branden, daarom vind je in deze brief verschillende antwoorden op de drie vragen die centraal stonden. Voor ons waren dat geloofsvlammetjes van alles wat de deelnemers aan het geloofsgesprek hebben gedeeld over hun geloof en wat ons dichter bij elkaar bracht. Mooie herinneringen, kwetsbare momenten. Geloof in bijzondere tijden en in het leven van alledag. Hopelijk geeft dit ook jullie een vuur om over het geloof te spreken. “En de hoop wordt niet teleurgesteld, want Gods liefde is in ons hart uitgestort door de heilige Geest die ons werd geschonken.” (Romeinen 5:5).

Tijdens ons geloofsgesprek stonden er drie vragen centraal en die werden door iedereen heel verschillend en op een persoonlijke manier beantwoord. Daardoor viel op dat er veel verscheidenheid bestaat in onze parochie. In de rest van de brief vind je een bloemlezing van de antwoorden op de vragen. Hopelijk halen jullie er inspiratie uit.

We trapten af met de vraag: heb je een herinnering aan wat je op dit moment doet geloven?

Er waren mensen met een katholieke opvoeding, die al hun hele leven actief zijn in de kerk en er waren mensen die op latere leeftijd katholiek zijn geworden. Voor veel velen staan wetenschap en religie tegenover elkaar, maar voor één iemand aan tafel, bracht de wetenschap haar juist meer naar het geloof, zeker omdat ze het geloof niet van huis uit meekreeg. Sommigen konden een specifiek moment noemen waarin hun geloof naar voren kwam, voor anderen was er niet één moment. Veel haalden er wel kracht uit herinneringen in hun leven waarop ze hadden gevoeld dat God aanwezig was geweest. Bijvoorbeeld bij iemand, die in Afghanistan is geweest en daardoor de rijkdom zag die hijzelf in Nederland bezit. Iemand die zich door deze vraag afvroeg waarom ze als enige van haar gezin nog gelooft terwijl ze ‘echt niet het braafste kindje van de klas was’. En iemand, die veel kracht haalt uit de Lourdesreizen, die ze maakt. Er was ook iemand die memoreerde hoe hij op school op was gekomen voor zijn klasgenoot en dat hij dat zonder God misschien wel helemaal niet had gedurfd.

De volgende vraag was heel actueel. We leven nu in andere omstandigheden en hebben de vraag gesteld: welke invloed heeft het coronavirus op de manier waarop je je geloof leeft?

Er waren mensen aan tafel voor wie de wereld tijdens het begin van de coronacrisis compleet op hun kop stond en die dan dus ook op een andere manier handen en voeten aan hun geloof moesten geven en door de omstandigheden is dat in sommige gevallen nu nog steeds zo. Twee mensen aan tafel van de Young Catholic Professionals-groep waren erg ver van huis in deze periode. Ze komen uit Brazilië en hebben erg veel moeite gedaan om op verschillende plekken online de mis te volgen. Maar het was moeilijk, zeker als je al een aantal weken niet naar de mis bent gegaan. Ze misten op dat moment erg de sacramenten en zijn blij dat ze nu het sacrament van de H. communie weer kunnen ontvangen.

Iemand haakte daarop in door aan te geven dat hij de kerk als gebouw helemaal niet zo had gemist en dat er voor hem in die tijd niet zoveel veranderd was, maar dat hij thuis wel met zijn geloof bezig was. Ook is er door veel mensen gebeden voor de mensen in de verpleeg- en verzorgingstehuizen, die ziek zijn geworden of gebeden voor dat de ouderen juist gezond mogen blijven. De vieringen in de tehuizen worden heel erg gemist. Je kunt niet zomaar meer bij ouderen langs en dat laat bij veel mensen een leegte zien. Ook vond iemand het in deze tijd extra mooi dat het katholiek geloof zo universeel is. Een aantal mensen had de mis van de paus gevolgd en het gaf kracht om te bedenken dat zoveel mensen op hetzelfde moment ook naar dezelfde mis keken. Een ander mooi punt dat naar voren kwam naar aanleiding van deze vraag, was dat de pinksterestafette waar we nu aan bezig zijn geboren is uit de coronacrisis en er anders misschien wel niet geweest was.

De laatste vaag die aan bod kwam was: praat je met andere mensen over je geloof? En waarom wel of niet?

Voor veel mensen aan tafel is het geloof iets vanzelfsprekends en dan praat je er toch minder over, juist omdat het zo gewoon is in je leven. Maar er werd ook gesproken over dankbaarheid van het spreken over het geloof omdat iemand een bekering had doorgemaakt omdat iemand tegen haar over het geloof was begonnen. Er waren gesprekspartners, die hun geloof uitdragen door middel van verhalen te vertellen en mensen, die hun geloof uitdragen door het vooral voor te leven. Mensen die weg waren geweest van de kerk, maar later toch weer terugkwamen om God te vinden. Grootouders die aan hun kinderen verhalen uit de Bijbel vertellen.

Een ding werd vooral duidelijk over het geloof raak je eigenlijk nooit uitgepraat en kun je altijd doorpraten. We hopen dat mensen er altijd voor openstaan om met elkaar om tafel te gaan zitten om te vertellen en te luisteren, naar elkaar in gesprek, naar God in de stilte van gebed zodat het vuur altijd zal blijven branden in de gemeenschap van Christus.

“Dat het vuur van geloven altijd bij jullie mag zijn op de momenten dat het je goed gaat, maar zeker ook wanneer de weg donker is en zwaar.”

Hartelijks,
De buren van de Elisabeth-parochie.

P.S.
Als wij in vuur en vlam gaan staan
Overtuigd zijn waar voor wij gaan
Dan zien de mensen aan ons leven
Met wie ons leven zo is verweven
Omdat de Geest die nu in ons woont
Wijst op Hem die in de hemel troont
Hij laat ons niet echt alleen
Want Zijn Geest werkt door ons heen
Om ons in vuur en vlam te laten staan
Hij daarin ook met ons mee wil gaan
In onze moeite, zorgen, angst en pijn
Wil Hij ons steunen en bij ons zijn
En nog steeds werkt de heilige Geest
Toen en nu op het pinksterfeest