tekst vanwege Rouwzorg Regio 0114
In deze tijd van ‘afstand houden’
zoeken we naar woorden en gebaren
van warmte en verbondenheid
woorden die spreken van hoop…
van méér dan overleven alleen…
woorden die raken…
die aanraken… die je stil maken
om dichterbij jezelf te komen…
dichterbij hen die we zo missen…
dichtbij de kern, bij waar het op aankomt
Licht in het donker…
warmte die van binnen komt…
Het zijn teksten die mijmeren en aanzetten tot ‘er zijn’ voor elkaar.
We willen ze graag met jullie delen tot we elkaar weer mogen ont-moeten na de stilte van de coronatijd…
- Details
- Geschreven door Monique Klok-Ranke
- Categorie: Diaconie
Thema ‘De dagen… ze komen en gaan… en vandaag voor het eerst doet de dag niet zo’n pijn…’
Tijd is heel dubbel bij rouw : je hebt kwakkelende dagen en dagen die om vliegen. Rouwen is de film terugzien en als het gaat om meerdere verliezen op korte tijd, lopen verschillende verhalen door elkaar.
Er is soms ook rouw vóór het overlijden. Het is een misverstand dat als je het eerste jaar door bent, alles gemakkelijker wordt. Alles is anders geworden… niet te beschrijven anders!
Als je rouwt kan je je moe en depressief voelen. Het verlies van je concentratie kan angst oproepen. Je struikelt misschien vaker of je krijgt rouwkou (je energie is immers op). Je kan ook huidhonger hebben doordat niemand je nog aanraakt. Mensen doen veel beloftes : ik kom terug maar ze doen het niet. Dan kan je je verlaten voelen en onzeker. Het gemis, nooit meer, voel je later, als je het niet meer verwacht.
Luisteren naar jezelf is daarom belangrijk maar het is voor velen een nieuwe taal. Zij moesten al van thuis uit luisteren naar anderen. En nu staan de invulvriendin of de oplosser klaar met wat ze allemaal moet of niet moet en ze vragen zich niet af wat zij wil!
Zo is er een nieuw gebod voor feestdagen en vakantie: u mag niet alleen zijn! Maar je kunt je ook alleen voelen in gezelschap en soms wil je gewoon met rust gelaten worden. Soms wil je het gemis mógen voelen.
Luisteren naar jezelf is kiezen voor wat bij je past, wat goed voelt en daar ook helder over zijn bv. ik kom naar je verjaardag maar blijf een half uur of : het lukt me niet maar ik schrijf/app je.
Luisteren naar jezelf kan ook pijnlijk zijn. Dan wil je liever wegkijken van het verdriet. Je kunt je schuldig of beschaamd voelen als je bv. niet altijd geduldig was toen je hem door Parkinson niet meer kon verstaan. Maar je schuldig voelen, betekent ook dat je veel van jezelf en je liefde vraagt.
Tijdens het rouwen kan je stemming erg wisselen: lachen en huilen liggen dicht bij elkaar. Humor kan troosten maar soms is er niets om te lachen. Dan kan je in een gesprek alleen maar zuchten. Dan moet je van iemand afblijven en niet zijn/haar gevoelens afnemen! Mijn wens is dat elke rouwende 1 iemand heeft waar je je veilig bij voelt, die niet oordeelt. Eigenlijk zouden we een lijstje kunnen maken van onze steunbronnen: steunmensen, steunmuziek, steun vanuit het geloof, de natuur, een activiteit … Er is veel vereenzaming. Sommigen blijven alleen en herordenen hun leven door zichzelf beter te leren kennen bv. ik weet dat ik goed alleen kan zijn maar een heel weekend is te lang dus spreek ik af.
Het zou goed zijn om in groep te praten over de kunst van het alleen zijn!
Een groepje van mensen die bij je passen, die niet oordelen en niet zeuren; waar eenzaamheid niet wordt opgelost maar waar je kan vertellen hoe je goed alleen kunt zijn.
Belangrijke mensen trekken met ons mee. In de afwezigheid zijn ze aanwezig. Soms zitten ze vooraan in ons hoofd, soms achteraan maar als we over hen blijven praten, blijven ze leven.
De lezing begon met het gedicht Nog levend van Marinus en hij sloot af met het gedicht dat hij speciaal voor deze avond maakte : Jij altijd. Het slot van een warme en verhelderende avond voor de 85 aanwezigen.
Team Rouwzorg
- Details
- Geschreven door Monique Klok-Ranke
- Categorie: Diaconie
Omdat het ons een zorg is! Helpen waar geen helper is.
De vraag wordt wel eens gesteld... Wat doet caritas nu eigenlijk? Waar staan ze voor? Doen ze überhaupt wel iets? Het caritasbestuur heeft altijd gewerkt in de luwte en wil nu meer in beeld komen, omdat het nodig is door de veranderde maatschappelijke situatie.
Een parochie heeft de opdracht geloof ‘te leren’, ‘te vieren’ en ‘te dienen’. En bij de opdracht dienstbaar te zijn, komt het caritasbestuur in beeld. Daar waar mensen uitgedaagd worden, vanuit hun geloof, zorg te dragen voor medeparochianen en mensen waar ook ter wereld, kan en moet het caritasbestuur ondersteunend aanwezig zijn. Het caritasbestuur zorgt dat mensen aan de rand niet vergeten worden in de rush van de alledaagse taken van de parochie.
Vanuit de ontwikkeling van de verschillende caritasbesturen tot één parochieel caritasbestuur zijn in een aantal parochiekernen plaatselijke diaconale werkgroepen opgericht. Deze werkgroepen hebben als taak de lokale diaconie in beeld te hebben en te houden. De diaconale werkgroepen zijn de plaatselijke ogen en oren van de geloofsgemeenschap en het caritasbestuur. Zij kunnen plaatselijk signaleren wat de noden zijn. Zowel de noden signaleren aan de parochie en bestaande parochiële groepen die actief zijn op het terrein van de diaconie (bv. ziekenbezoekgroep of rouwzorg) als aan het caritasbestuur die de overkoepelende contacten onderhoudt met maatschappelijke organisaties (bv. Hulst voor Elkaar, Vluchtelingenwerk) wanneer er vragen zijn die het plaatselijke niveau overstijgen (bv. structurele problemen).
Wat gebeurt er op dit moment vanuit het caritasbestuur?
De caritas biedt via het Noodfonds hulp aan mensen die tussen de mazen van het sociale netwerk vallen. Hulst voor Elkaar zorgt voor de screening. Soms komen er ook vragen vanuit de geloofsgemeenschappen om mensen financiële steun te bieden. Bijvoorbeeld via de leden van het pastorale team.
Structurele bijdragen zijn er aan: rekeningnummer: NL80 RABO 0172 4606 38
- Sinterklaasacties
- De plaatselijke afdelingen Zonnebloem
- Stichting Kadoos (Kloosterzande)
- Stichting De Melkkan (Hulst)
- Stichting De Voedselbank
- Vluchtelingenwerk Nederland
- Ziekenbezoekgroep
- Rouwzorg
- De diaconale projecten van het bisdom
[Nieuwe Diaconie in de Nieuwe Parochie; Uitzicht door inzet (baanloosheid); Geloof in je toekomst (jongeren in kansarme situaties); Parochies aan de slag voor de kwetsbaren (publiciteit en zichtbaarheid); Vluchtelingen voor vluchtelingen] - ·Amnesty International
- Artsen zonder grenzen
- Memisa
- Steun aan onze missionarissen
[Pater Marcel Mangnus, Missionarissen van Afrika (Witte Paters) – Tanzania; Pater Swinne, Orde der Camilianen – Colombia; Pater Nijsten - Missionarissen Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria (Oblaten van Maria) – Suriname; Stichting pater Dobbelaar – Lazaristen (Congregatie der Missie) – Ethiopië] - Vastenactie
- Stichting Vluchteling
Energietoeslag
Alle huishoudens krijgen dezer dagen € 190 korting op hun energierekening. Voor sommigen een fijn extraatje, maar niet iedereen heeft het geld nodig en schenkt het liever aan een lokaal fonds dat mensen ondersteunt, die het echt nodig hebben. Denk daarbij aan de lokale Caritas.
Veel mensen kunnen niet wachten totdat de energiecompensatie van twee keer € 190 wordt uitgekeerd. Maar er zijn ook veel mensen die het geld eigenlijk niet nodig hebben. Bij goede doelen is het meer dan welkom en de eerste extra donaties komen nu al binnen.
De hoeveelheid mensen die afhankelijk is van organisaties als Caritas, diaconie of Voedselbank groeit met de week. Ook in Zeeuws-Vlaanderen, dus is iedere donatie meer dan ooit welkom!
Van nu af aan kunt u de aangekondigde energiecompensatie tegemoet zien en mocht u het willen schenken, bedenk welk doel u daarbij voor ogen hebt. Caritas Hulst en SchuldHulpMaatje Hulst werken samen om mensen die het de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen met raad en daad ter zijde te staan en financieel weerbaar te maken. Vast bedankt voor uw gift.
Het rekening nummer van Caritas H. Maria Sterre der Zee is : NL80 RABO 0172 4606 38
Wat zijn de speerpunten in de activiteiten van caritas voor de komende jaren?
- Vanaf de 40 dagentijd 2017 wil de caritas proberen om ieder jaar een project gedragen door iemand afkomstig uit Oost-Zeeuws-Vlaanderen voor te dragen als Vastenactieproject om zo de betrokkenheid van de vrijwillig(st)ers en parochianen te stimuleren en het enthousiasme voor de Vastenactie hoog te houden.
- Doorheen de jaren ontdekken we steeds meer dat de geëigende kanalen om in contact te komen met mensen die een extra steuntje in de rug kunnen gebruiken steeds minder werken. Er komen steeds minder signalen binnen vanuit de parochie, zowel vanuit de (diaconale) vrijwillig(st)ers actief in de plaatselijke kernen, als via de leden van het pastorale team. De bijna vanzelfsprekende lijntjes vanuit het verleden verdampen meer en meer. Ook de signaalfunctie via de officiële instanties zoals Hulst voor Elkaar (gemeente Hulst) en Aan Z (gemeente Terneuzen) is minimaal. We moeten op zoek naar andere kanalen van communicatie en bekendmaking van het werk van caritas. We weten namelijk met zekerheid dat de nood er de laatste jaren niet minder op geworden is, steeds meer mensen glippen door de mazen van het sociale vangnet.
- We willen de komende jaren de contacten tussen de drie caritasbesturen in Zeeuws-Vlaanderen intensiveren. Om een goede diaconale werking in Zeeuws-Vlaanderen te garanderen voor de toekomst, lijkt een regelmatig overleg en het delen van ervaringen, essentieel.
Mensen wordt wakker,
wrijf je ogen uit, en kijk om je heen:
zie de nood van de mensen, dichtbij en veraf.
Wordt wakker en kijk niet weg,
vlucht niet in allerlei excuses.
Wordt wakker!
Wanneer u contact zoekt met de parochiële caritasinstelling, kunt u mailen naar het e-mailadres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Wanneer het zorgvragen betreft, kunt u mailen naar het e-mailadres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
- Details
- Geschreven door Monique Klok-Ranke
- Categorie: Diaconie
Vastenactie 2023
Ook dit jaar hebben de Zeeuws-Vlaamse parochies zich tijdens de veertigdagentijd ingezet voor het Sibusiso-project in Tanzania. Voor het laatste jaar, want zo zijn nu eenmaal de regels van de landelijke Vastenactie. Een laatste jaar dus om alles op alles te zetten om zoveel mogelijk geld op te halen. Maar even belangrijk was het in herinnering roepen van waar Sibusiso precies voor staat en het project in de spotlight zetten met allerlei activiteiten. Samen werken voor Sibusiso geeft ook onszelf iets, een ontzettende boost aan enthousiasme, onderlinge contacten en vriendschappen.
Bent u nieuwsgierig welke acties er allemaal zijn geweest dit jaar? Een Tanzaniaanse maaltijd in Oostburg in samenwerking met JOTA. Ontmoetingsmaaltijden in Zuiddorpe, Terneuzen en Philippine. Een handwerk/hobbymarkt met taartenbuffet en verloting in Oostburg. Wafelbakacties in Philippine, Kloosterzande en Oostburg. Een statiegeldactie in Breskens. Verspreiding van de vastenactiezakjes in Schoondijke, IJzendijke, Hulst, Kloosterzande en Hengstdijk. Een benefietoptreden van Adrie Oosterling in Oostburg. Spaardoosjes in een aantal scholen in Hulst, in Koewacht en Hengstdijk. ‘Heitje voor een karweitje’ bij basisschool Nobelhorst en bij basisschool Moerschans in Hulst. Een sponsorloop bij basisschool Inghelosenberghe te Sint Jansteen. Een fiets-in op basisschool De Vlaswiek te Koewacht. Verkoop van kunstwerken en bloemstukjes door de cliënten met een beperking van Tragelzorg. Een tweedehandskledingwinkel in Sas van Gent, een pop-upwinkel ‘Winkel van Sinkel’ in Terneuzen deden mee. Een benefietavond in Zuiddorpe. Tweedehandsboeken- en jamverkoop in Terneuzen. Voor iedereen wat wils dus!
Wat de opbrengst dit jaar zal zijn, is nu nog koffiedik kijken. We hopen alvast dat we ons streefbedrag van €30.000 voor dit jaar gaan halen zodat we kunnen rekenen op de extra donatie vanuit de landelijke Vastenactie van €15.000.
Dank aan iedereen die financieel heeft bijgedragen!
Maar vooral dank aan alle vrijwillig(st)ers die ook dit jaar weer het beste van zichzelf hebben gegeven. Vrijwillig(st)ers die onmisbaar zijn!
Hebben hun acties u geïnspireerd en denkt u: volgend jaar wil ik ook een handje toesteken bij de Vastenactie? We kunnen absoluut nieuwe initiatieven en ook nieuwe vrijwillig(st)ers gebruiken!
Benny Stienen en Katrien Van de Wiele
Vastenactieproject 2021-2023
Jaarlijks in de veertigdagentijd worden door de werkgroep Vastenactie allerlei activiteiten ontplooid voor een goed doel in de derde wereld. Het doel wordt de laatste jaren bepaald voor het gehele bisdom. Ook in 2023 kiezen de drie parochies in Zeeuws-Vlaanderen gezamenlijk voor een eigen project in Tanzania genaamd ‘Sibusiso’.
Voor het laatste jaar, zo zijn nu eenmaal de regels van de landelijke Vastenactie. Een laatste jaar dus om alles op alles zetten om zoveel mogelijk geld bij elkaar te halen. Maar even belangrijk, we willen ook dit jaar weer Sibusiso en waar Sibusiso voor staat, volledig in het licht zetten met allerlei activiteiten.
Het Sibusiso project in Tanzania is in 2001 gestart door Henk en Atty Hammer-Roos. Het was hun wens om een project te starten voor de meest kwetsbaren in de samenleving. De doelgroep werd: kinderen met een verstandelijke beperking. Deze kinderen worden vaak weggestopt, nog steeds. Een beperking als straf van God. Je kan je het bijna niet voorstellen en toch, nog steeds…. En zo werd Sibusiso realiteit, een veilige haven voor heel veel kinderen en hun gezinnen. De kans op een volwaardig bestaan.
Het Sibusiso project is een totaal pakket waarbij niet alleen aandacht wordt besteed aan het kind met een beperking, maar aan de hele familie en de directe omgeving. Er is ook aandacht voor jong volwassenen met een mildere beperking. Ook voor deze groep biedt Sibusiso een programma aan.
Sibusiso probeert de integratie van mensen met een verstandelijke beperking in de maatschappij te bevorderen. En om zo, als een olievlek van bewustwording, de situatie van mensen met een beperking te verbeteren.
In Tanzania wordt er gewerkt met enthousiaste en betrokken Tanzaniaanse medewerkers. Zelfredzaamheid en eigenwaarde op alle niveaus!
2022 was een succesvol jaar voor Sibusiso; er is veel bereikt. Er is het hoogste aantal nieuwe registraties genoteerd. 345 in 9 maanden! Dit is een duidelijke indicatie dat de bewustwordings- en educatieve programma's hun vruchten afwerpen en dat meer kinderen niet langer verborgen worden gehouden thuis. Eén van de grootste verwezenlijkingen afgelopen jaar is de oprichting van een Kenniscentrum. In de 20 jaar dat Sibusiso bestaat, is er gewerkt met ongeveer 5.250 kinderen met een beperking. De tijd is rijp om deze kennis te gaan delen met anderen die werken met kinderen met een verstandelijke beperking. Bij de rondgang door Tanzania bleek dat Sibusiso het enige centrum in zijn soort in het hele land is, en dat er ontzettend veel behoefte is aan opleiding en toerusting.
Subusiso groeit en maakt dromen tot realiteit. Nieuwsgierig naar de concrete verhalen van kinderen en jongeren? Neem dan eens een kijkje op de website van Sibusiso en laat je raken. www.sibusiso.nl
Subusiso groeit en maakt dromen tot realiteit. Maar daar is geld voor nodig. Doet ook u mee?
Hou de regionale pers en de parochie-nieuwsbrieven in de gaten! Er zit heel veel in de planning: van sponsorloop tot pop-upwinkeltjes allerlei, de hobbymarkt, ontmoetingsmaaltijden, heitje voor een karweitje, wafels bakken, een benefiet-avond, een rommelroute en nog zoveel meer. Echt voor elk wat wils, doorheen heel Zeeuws Vlaanderen! We ontmoeten u graag bij onze activiteiten! Laat u maar verrassen!
Namens de plaatselijke werkgroepen Vastenactie,
Katrien Van de Wiele
Hoe is het project gestart?
Het was de wens van Henk en Atty Hammer-Roos om een project te starten in een politiek stabiel land voor de meest kwetsbare in de samenleving. Het is Tanzania geworden. Kinderen met een verstandelijke beperking. Deze kinderen werden vaak weggestopt. Het werd gezien als een straf van God. De moeder werd vaak uit de familie verstoten en de vader verliet in veel gevallen het gezin. Er was in 2001 geen organisatie in Arusha en omgeving die zich het lot aantrok van deze kinderen.
Dit is de doelgroep waar zij zich met hart en ziel voor zijn gaan inzetten. Het Sibusiso programma is een programma waarbij niet alleen aandacht wordt besteed aan het gehandicapte kind, maar aan de hele familie en de directe omgeving. In de 19 jaar dat Sibusiso actief is zijn er veel kinderen en hun families geholpen. Meer dan 3500 families met een verstandelijk beperkt kind hebben de weg naar Sibusiso gevonden. Veel daarvan zijn jonge kinderen met ernstige meervoudige beperkingen. Er is een groep jong volwassenen met een mildere beperking. Ook voor deze groep jongeren biedt Sibusiso een programma aan. Deze jongeren krijgen een opleiding in praktische vaardigheden welke afgestemd zijn op de thuissituatie.
Sibusiso probeert de integratie van mensen met een verstandelijke beperking in de maatschappij te bevorderen. Dit gebeurt door middel van Open dagen op het Sibusiso centrum en thema bijeenkomsten en campagnes in de dorpen. Sibusiso heeft regelmatig zendtijd bij de regionale radio, waarbij mensen kunnen inbellen en vragen kunnen stellen aan medewerkers van Sibusiso.
Er wordt veel aandacht besteed aan sport. De jongeren van Sibusiso nemen jaarlijks deel aan de Nationale Special Olympics en elke vier jaar gaat er een afvaardiging naar de Internationale Special Olympics.
Er zijn nu 18 jongeren die, na hun training in het centrum, een vaste betaalde baan hebben gevonden bij lokale bedrijven. Sibusiso blijft deze jongeren volgen en begeleiden.
Het programma dat in 2001 is gestart is inmiddels uitgegroeid tot een succesvol programma.
Dit gebeurt onder andere door:
- Financiële ondersteuning van de opleiding voor de jongeren
- Het aanleren van praktische vaardigheden die afgestemd zijn op de thuissituatie en de mogelijkheden van het kind
- Het begeleiden van de ouders en de familie
- Bijdrage aan bewustwordingsprogramma’s
- Het mogelijk maken van sportevenementen waarbij de integratie van gehandicapte kinderen en gezonde kinderen centraal staat
- De revalidatie van de kinderen die therapie nodig hebben
- Het verstrekken van op maat gemaakte hulpmiddelen zoals looprekjes, aangepaste stoeltjes en rolstoelen.
- Het special voedingsprogramma voor kinderen met slikproblemen
In Tanzania wordt er gewerkt met 55 enthousiaste en betrokken Tanzaniaanse medewerkers. In Tanzania hebben de Sander Hammer en zijn vrouw Claudia de eindverantwoordelijkheid voor de dagelijkse gang van zaken op zich genomen. Meer informatie kunt u vinden u op de website van Sibusiso: www.sibusiso.nl.
Interview met Atty 'Sibusiso' Hammer
Atty Hammer heeft samen met haar man Henk Sibusiso opgestart in 2000. Regelmatig gaat ze nog een kijkje nemen in Tanzania. Ze wil graag op de hoogte blijven van de ontwikkelingen daar en zo houdt ze een goed contact met de mensen die zich er dagelijks inzetten voor de kinderen met een beperking. In dit interview vertelt Atty wat meer over Sibusiso.
Wat heeft je tijdens je laatste bezoek aan Sibusiso het meest verrast?
Het is ruim twee en een half jaar geleden dat ik bij Sibusiso was. Het was nog niet eerder voorgekomen dat ik er zo lang niet geweest was. Het is me vooral opgevallen dat het Sibusiso-personeel met veel creativiteit en enthousiasme het programma fantastisch vorm gegeven heeft ondanks de beperkingen van Covid. Er zijn zelfs een aantal nieuwe initiatieven uitgewerkt. Zo worden er thema-informatiedagen georganiseerd op het Sibusiso-terrein. Bijvoorbeeld een ‘Down Syndroom Dag' en een ‘Autisme Dag'. Er is een avondprogramma voor de moeders die met hun kind in het centrum verblijven .
In Tanzania hebben jullie te maken met een heel andere cultuur. Hoe hebben jullie die andere cultuur ingepast in het Sibusiso-project?
Een moeilijke vraag om kort te beantwoorden. In Tanzania is de familie groter dan alleen het eigen gezin. Het is heel normaal dat een tante, een oma of een ouder kind uit het gezin voor de jongere kinderen zorgt. Het is daarom niet altijd de moeder die met het gehandicapte kind in het Sibusiso-programma wordt opgenomen.
Is de samenwerking met de Tanzaniaanse overheid de afgelopen jaren veranderd en is er perspectief dat er van daaruit meer steun komt voor Sibusiso?
We zijn 20 jaar geleden begonnen met Sibusiso. Inmiddels hebben we bekendheid gekregen en is de overheid ook wel geïnteresseerd in de manier waarop Sibusiso werkt. Financiële steun vanuit de overheid is nog niet te verwachten voor kinderen met een verstandelijke beperking. De basisgezondheidszorg en het gewone onderwijs moeten nog veel verbeteren.
Hoe ziet het weekprogramma voor een gezin eruit op Sibusiso?
Er zijn twee groepen die op Sibusiso verblijven. De ene groep bestaat uit jonge kinderen, samen met hun moeder (of andere verzorger) en de andere groep bestaat uit tieners.
Beide groepen hebben hun eigen programma en binnen de groepen zijn er individuele verschillen.
Op maandagmorgen komen alle kinderen naar het Sibusiso-Centrum. In de ochtend wordt er dan geëvalueerd hoe het in het weekend thuis is gegaan.
Gedurende de week, zijn er verschillende activiteiten. Voor de kleine kinderen en hun moeder, is het veelal therapie, lessen in sociale omgang, lessen over voeding en hygiëne, counseling enzovoort. Elke middag wordt er gezamenlijk geluncht en elke avond hebben ze per huisje hun avondeten. Er is een avondprogramma voor de moeders/verzorgers van de kinderen.
Het programma voor de kinderen in de 6 maanden-groep is per dag verschillend. Er wordt per kind een individueel plan gemaakt voor de periode dat het intern is. Onderdelen van het programma zijn: klassikale lessen voor rekenen en taal, buitenactiviteiten zoals sport en spel, lessen in eigen hygiëne, lessen voor het werken op een boerderij, enzovoort.
Er komen ook kinderen die niet blijven slapen en dagelijks naar huis gaan. Tussen de middag eet de hele groep samen.
Veel aandacht wordt er aan muziek en dansen besteed. Er is een koortje, misschien het best te vergelijken met de Jostiband.
Voor het sporten zijn er elke vrijdag een voetbal- en een volleybaltraining. Kinderen die eerder aan het programma hebben meegedaan, komen hiervoor naar het centrum.
Vrijdagmiddag gaan alle kinderen weer naar huis voor het weekend.
Wat voor mensen werken er op het Sibusiso-project? Zijn dat leerkrachten, gezondheidswerkers of maatschappelijk werkers?
Er werken leerkrachten, therapeuten en maatschappelijk werkers bij Sibusiso.
Daarnaast zijn er 24 uur per dag, 5 dagen per week ‘huismoeders' aanwezig.
En natuurlijk het ondersteunend personeel: chauffeurs, koks, schoonmakers, timmermannen die de hulpmiddelen zoals speciale stoeltjes en looprekjes op maat maken, en administratief personeel. In totaal werken er 65 mensen bij Sibusiso.
Veel NGO-organisaties investeren in scholen of ziekenhuizen. Of er komt een waterput. Daarna kiest de organisatie weer voor een ander project. Sibusiso doet dat anders: investeren in mensen. Waarom geeft dat een beter perspectief voor de mensen waar je het voor doet?
Met de bouw van een school of een ziekenhuis zijn niet veel mensen geholpen als er niet goed les gegeven kan worden of als er geen medisch personeel is en geen medicijnen. Het hele Sibusiso-programma is gericht op kennisoverdracht in de breedste zin van het woord. Niet alleen aan de kinderen en hun familie, maar aan de hele gemeenschap. Zo willen we de acceptatie van mensen met een beperking bevorderen.
Pasen is het feest van het nieuwe leven. Hoe sluit Sibusiso aan bij het paasgeloof?
Deze vraag zou eigenlijk gesteld moeten worden aan de familie van de kinderen.
Al veel kinderen hebben een totaal ander leven gekregen dankzij Sibusiso. Om een sprekend voorbeeld te noemen: wanneer een zeer ernstig meervoudig gehandicapt kind te groot wordt om door zijn moeder op de rug te worden dragen, dan kan ze haar kind alleen maar op de grond in de hut laten liggen. Wanneer dat kind heeft leren zitten in een speciaal op maat gemaakt stoeltje, dan verandert het leven van zowel het kind als de moeder totaal. In plaats van de hele dag in een donkere hut te liggen kan het in een stoeltje voor de hut zitten en contact maken met andere kinderen.
Van het donker in het licht, van liggen naar zitten. Als dat geen nieuw leven is! Opstanding!..
Kinderverhaal over Vastenactieproject Sibusiso
Bij mij in de klas zit een jongen die maar één arm heeft. Hij heet Sem. Hij heeft geen ongeluk gehad, nee hij is zo geboren: met één arm. Ik ben soms jaloers op Sem. Soms denk ik dat hij meer kan met zijn ene arm dan ik met allebei mijn armen. Sem kan heel vlug werken op de laptop. En hij kan mooi tekenen. Hij kan met één arm zelf zijn jas aan- en uitdoen. Hij kent zelfs een trucje om zijn veters te strikken. Probeer het thuis maar eens te doen met één arm. En met Sem valt er altijd wel wat te lachen in de klas. Sem voelt zich helemaal thuis in onze klas. Maar zouden alle kinderen zoals Sem gelukkig zijn? Lees het verhaal van Gervas Emmanuel maar.
Gervas, waar woon je en waar ga je naar school?
Ik woon in Tanzania. Een land in Afrika. Ik ga naar de school van Sibusiso.
Waar ligt die school?
Mijn school staat in Arusha, in het noorden van Tanzania. De mensen van Sibusiso hebben de school gebouwd.
Zit jij op een gewone school?
Nee, ik ga zes maanden naar deze school. Op deze school leer je heel andere dingen dan op een gewone school.
Maar Gervas, dan kun je toch niet veel leren met zoveel vakantie?
Ik leer juist een heleboel. Bij mijn papa en mama thuis lag ik de hele dag maar in de kamer.
Ging je dan nooit eens spelen met je vrienden?
Dat kon ik niet.
Waarom niet?
Toen ik werd geboren, ging er iets fout. Mijn lichaam wil niet doen wat ik wil. Ik wil wel graag bewegen, maar dat lukte vroeger niet.
Wanneer ben je naar Sibusiso gegaan?
Toen ik vier jaar was. Ik kon niet kruipen. Ik kon niet rollen. Ik kon nog minder dan een kleine baby. Zelfs mijn handen kon ik niet goed gebruiken.
Is Sibusiso een soort ziekenhuis? Ben je daar geopereerd?
Sibusiso is geen ziekenhuis. Maar ik kreeg heel veel oefeningen, zodat ik nu weer gewoon kan zitten. Ik kan omrollen, als ik dat wil.
Was dat moeilijk om te doen?
Ja, het was heel moeilijk. Soms moest ik huilen, omdat ik een oefening niet goed kon doen. Het lukte maar niet. Maar gelukkig had mijn meester veel geduld. Hij maakte af en toe een grapje en uiteindelijk lukte het toch.
- Details
- Geschreven door Monique Klok-Ranke
- Categorie: Diaconie
Afscheid nemen, rouwen doe je niet alleen....
En toch... soms heb je het gevoel dat geen mens het echt begrijpt, dat je jezelf kwijt bent; dat je te moe bent om alles nog te dragen.
Dan is het goed om met anderen te praten; die dit ook doormaken; die je niet vreemd vinden; aan wie je niet alles moet uitleggen; die het echt begrijpen.
Het geeft je het gevoel niet alleen te zijn.
Want rouwen hoef je niet alleen te doen....
Praten met lotgenoten, delen van pijn en verdriet, moed vinden bij elkaar....
Dit kan in de rouwgroep die de rooms-katholieke parochie samen met de gemeenten van de protestantse kerken elk jaar organiseren.
In acht bijeenkomsten luisteren mensen naar elkaars verhaal en wisselen samen ervaringen uit onder de deskundige begeleiding van het rouwzorgteam. De groepen tellen niet meer dan tien personen. Om elkaar beter te leren kennen en om het vertrouwen te laten groeien binnen de groep, is het nodig om alle acht bijeenkomsten te volgen.
Elk najaar starten er twee rouwgroepen:
- één avondgroep van 19.30 tot ± 22.00 uur
- één middaggroep van 14.00 tot ± 16.00 uur.
In het voorjaar start een avondgroep voor ouders van een overleden kind van 19.30 tot ± 22.00 uur.
Dit najaar worden door Rouwzorg Regio 0114 weer rouwgroepen georganiseerd.
De eerste rouwgroep komt op 8 dinsdagavonden samen van 19.30 uur tot ongeveer 22 uur en start op dinsdagavond 8 november. De data zijn: 8 – 15 – 22 – 29 november, 6 – 13 december 2022 , 10 - 17 januari 2023.
De tweede rouwgroep ziet elkaar op 8 maandagnamiddagen van 14 uur tot ongeveer 16 uur en start op maandag 7 november. De data zijn: 7 – 14 – 21 – 28 november, 5 – 12 december 2022, 9 – 16 januari 2023.
Vanaf dinsdag 14 februari 2023 start er een aparte groep voor ouders van een overleden kind (ook tijdens of na de zwangerschap) op 8 dinsdagavonden. De data zijn: 14- 21 – 28 februari, 7 – 14 – 21 – 28 maart en 4 april 2023.
Alle bijeenkomsten vinden plaats in het zaaltje naast de H. Henricuskerk, 's Gravenstraat 169 te Clinge.
Heeft u zelf iemand verloren of kent u iemand die steun zou kunnen hebben aan de rouwgroep, dan kunt u, ongeacht levensovertuiging, contact opnemen. Deelname is gratis.
De werkwijze
In 2000 is in de regio 0114 in Oost Zeeuws-Vlaanderen een initiatief rouwzorg gestart vanuit RK parochie in samenwerking met de Protestantse kerken. De bedoeling is begeleiding te organiseren na het overlijden van een betekenisvol iemand.
Sinds 2001 kwamen 281 rouwenden samen in 45 groepen.
Er is gekozen voor het werken in gespreksgroepen, die begeleid worden door het rouwzorgteam. Dit team (met landelijk certificaat: rouw- en verliesbegeleiding) bestaat uit drie personen: een pastor als beroepskracht en op vrijwillige basis: ervaringsdeskundige en een ervaringsdeskundige maatschappelijk werkster. Zij vormen de dagelijkse leiding. Zij organiseren de activiteiten van de rouwzorg en ondersteunen de stuurgroep.
De stuurgroep bestaat uit contactpersonen van elke parochiekern / protestantse gemeente uit de regio. Deze verantwoordelijken nodigen mensen uit voor de rouwgroepen, hebben ter plekke aandacht voor rouwenden en fungeren als tussenpersonen en ondersteuning voor het rouwzorgteam.
Alle rouwenden zijn dan ook welkom, ongeacht hun levensovertuiging.
Hoe zitten die avonden in elkaar?
Elk najaar worden twee groepen gevormd van jongere en/of oudere mensen met partnerverlies of verlies van een andere dierbare (broer, zus, ouder, vriend, vriendin). Er is een middag- en een avondgroep. In het voorjaar start een groep ouders, die een kind hebben verloren (ook tijdens de zwangerschap). Wie deelneemt, engageert zich voor acht opeenvolgende bijeenkomsten. Tijdens die middagen/avonden wordt gepraat over wat verlies met een mens doet: de gevoelens, de herinneringen, de vragen rond zingeving en hoe de draad weer oppakken. De rouwbegeleiding werkt zowel op het vlak van gevoelens als op de manier van denken over rouw.
Rouwenden zijn kwetsbaar en hebben vaak moeite, om weer positief te gaan denken.
Elke avond/middag begint met een kort herdenkingsmoment en een gedicht, dat het gesprek opent. De avond/middag wordt afgesloten met een opdracht om zich voor te bereiden op de volgende bijeenkomst. Dit kan helpend zijn voor de groei in zelfkennis en veerkracht. Het proces van groepsvorming is heel belangrijk voor de deelnemers. In de groep groeit dan ook vertrouwen en vriendschap.
Vanuit de vraag van mensen, die rouwgroepen hebben gevolgd, worden er ook vormingsactiviteiten georganiseerd. Een aantal avonden staan open voor een breder publiek en een aantal avonden zijn enkel bedoeld als nazorg.
Nazorg- en nevenactiviteiten Rouwzorg 2022-2023
Avonden opengesteld voor breder publiek:
| 7-2-2023 | lezing door Gerke Verthriest |
Thema: |
In de Truffinozaal van hetWZC Blaauwe Hoeve te Hulst om 20.00 uur |
| 18-4-2023 | filmvoorstelling | Thema:
Nabij... The Singing Club
|
In de Truffinozaal van het WZC Blaauwe Hoeve te Hulst om 20.00 uur |
Nazorg bedoeld enkel voor alle mensen die een rouwgroep hebben gevolgd:
| 3-6-2023 | Uitwaaitocht | Thema: Als een schaduw elkaar nabij.... |
parochiezaaltje naast de r,-k.
kerk H. Henricus in Clinge om 14.00 uur |
Meer informatie
Heeft u vragen over zorg en welzijn, dan kunt u contact opnemen met Hulst voor elkaar. Met vragen over werk en inkomen kunt u terecht bij de Gemeente Hulst of in de nieuwe gemeentegids.
Wilt u meer weten over rouwzorg, dan kunt u contact opnemen met een van de leden van het rouwzorgteam:
- Katrien Van de Wiele, verantwoordelijke pastor
- Maggie Sandkuyl, regio-verantwoordelijke
- Fien Martinet-Burm, regio-verantwoordelijke
 |
klik op de afbeelding voor meer informatie |
Het hart vergeet niet… 22 Jaar Rouwzorg Regio 0114
We zijn als team dankbaar voor de mooie woorden, de erkenning en de warme aanwezigheid van zovelen op 4 oktober. Een avond om te danken en samen stil te staan bij wat er in een mensenleven toe doet. Dank zeggen we ook aan wie meewerkten aan onze avond en aan Marinus van den Berg voor zijn ‘uitgestelde aubade’. Enkele reacties:
- In een groot hart passen heel wat mensen die er even willen schuilen. Voor al jullie goede zorgen, voor jullie steun en kracht willen wij jullie nog eens bedanken.
- Mooie, fijne, zinvolle avond… heb genoten ondanks de soms moeilijke herinneringen die natuurlijk naar boven borrelden… een avond die ontzettend veel rust gaf.
- Een inspirerende, speciale avond: wat zat het goed in elkaar, wat was het gepast, wat zijn jullie warm en liefdevol naar de mensen toe…
- Vanavond was zeer de moeite waard! Mooie teksten, verhalen en muziek die er naadloos bij aansloot. Bijzonder sfeervol, met een feestelijk tintje! Dank dat ik erbij mocht zijn.
- Ik heb bewondering voor jullie. Wat hebben jullie veel gedaan in al die jaren om mensen die een verlies meemaken steun te geven om verder te kunnen. Onze wens is dat jullie dit nog lang mogen doen. Een welgemeend schouderklopje voor jullie allen.
- We komen graag naar de lezingen. Meer te weten komen wat ‘rouwen’ met een mens doet, sterkt ons in ons dagelijks leven. Iedere keer horen we iets nieuws waar we mee aan de slag kunnen. Dank daarvoor! Jullie verzorgen dit al 22 jaar en wij hopen dat daar nog vele jaren bij mogen komen. En vanavond was het nóg mooier!
- Een stijlvolle avond met mooie teksten en verhalen van Ad, – wat kan die man vertellen! -, muziek die er echt bij paste en toespraken van de burgemeester en Kees van Geloof, die spraken vanuit levenservaring.
- Een prachtige avond, tot in de puntjes verzorgd, tot in de kleinste details. Ik was erg onder de indruk van de woorden van Kees van Geloof.
- Het werd een inhoudsvolle en gedenkwaardige avond, die iedereen met een positief gevoel zal heugen. Mijn complimenten voor de voorbereiding, de uitwerking en de invulling!
Een uitgestelde aubade door Marinus van den Berg:
2020 werd 2022
Dank voor al die avonden in volle zalen, iedereen welkom met koffie en thee
Dank voor al die dagen van samenkomen met kleine groepen en om te overleggen
Dank voor al die aandacht tussendoor met kaartjes, telefoontjes, e-mails
Om nog eens te vragen: “En hoe is ‘t nu?” Jullie wisten hoe zwaar het kan zijn al dat gemis en al die vragen
Jullie luisterden naar de pijn, de waaroms, de gevoelens van schuld, de eenzaamheid
Dankzij jullie vonden velen hun weg,
dank aan alle pastores die ondersteunden,
dank voor Rouwzorg Regio 0114.
.Klik hier voor de film, die die avond is gemaakt
- Uitwaaitocht op 28-5-2022
- Interactieve Lezing door Marinus van den Berg op 21-6-2022 Lees het verslag
- Lezing door Manu Keirse op 12-4-2022 Lees het verslag
- Voorstelling door Theo van Teijlingen op 5-10-2021 Verslag van de voorstelling
- Digitale lezing in 7 (wekelijkse) afleveringen door Marinus van den Berg: Zevenmaal stilstaan bij verlies en rouw; zevenmaal in mensentaal, uitzending op Omroep Hulst van 10-2-2021 t/m 24-3-2021
- Lezing door Sindy Helsen: De dagen... ze komen en gaan... in golven over je heen..., 4-2-2020 te Hulst. Klik hier voor het verslag.
- Lezing door Marinus van den Berg:De dagen... ze komen en gaan... en vandaag voor het eerst doet de dag niet zo'n pijn...,15-10-2019 te Hulst. Klik hier voor het verslag
- Uitwaaitocht: Schrijf me... bel me... app me... ik ben onderweg, 25-5-2019 te Clinge
- Filmvoorstelling 'The book of Love': Schrijf me... bel me... app me..., 16-4-2019 te Hulst
- Lezing door Gerke Verthiest: Schrijf me... bel me... app me...ik mis ons..., 5-2-2019 te Hulst
- Lezing door Marinus Van den Berg: Schrijf me... bel me... app me... als ik achterblijf... 16-10-2018.te Hulst
- Uitwaaitocht: Een warme deken ... op de pechstrook van het leven, 9-6-2018 te Clinge
- Voorstelling: Op de pechstrook van het leven ... getuigen van licht, 17-04-2018 te Hulst
- Lezing door Sindy Helsen: Stilvallen ... op de pechstrook van het leven, 23-01-2018 te Hulst
- Lezing door Manu Keirse: Op de pechstrook van het leven, 5-9-2017 te Hulst
- Uitwaaitocht: Ik wil je behoeden en bewaren ... je verhaal heel voorzichtig doorgeven, 10 juni 2017 te Clinge.
- Optreden door Adrie Oosterling, Ik wil je behoeden en bewaren ... in woorden en muziek, 25 april 2017 te Hulst.
- Film: Ik wil je behoeden en bewaren ... met ons verhaal door-leven, 24 januari 2017 te Hulst.
- Lezing door Marinus Van Den Berg: Ik wil je behoeden en bewaren ... je verhaal doorgeven en door-leven, 4 oktober 2016 te Hulst.
- Uitwaaitocht: Ik denk....ik denk aan jou. En voor ik het zal weten, denk ik: ik heb het toch gered., 4 juni 2016 te Clinge.
- Lezing door Gerke Verthriest: Ik denk....ik denk aan jou. Ik peins en ik pieker... onrust in mijn lijf..., 12 april 2016 te Hulst.
- Lezing door Nette Falkenburg: Ik denk....ik denk aan jou. Ik wou, dat ik achter de wolken kon kijken, even kijken of jij daar op mij wacht. Is er meer tussen hemel en aarde?, 26 januari 2016 te Hulst.
- Lezing door Lut Celie: Ik denk....ik denk aan jou. Ik kan en wil je niet vergeten, maar leven met jou, diep in mij, 29 september 2015 te Hulst.
- Uitwaaitocht: Voetje voor voetje, stap voor stap..., 30 mei 2015 te Clinge
- Avond met gedichten van Kitty De Smet en verhalen door Ad Goos,
- Voetje voor voetje....vind ik woorden..., 14 april 2015 te Hulst
- Film: Extremely loud... incredibly close, Voetje voor voetje...Ontdek ik wie ik ben,3 februari 2015 te Hulst
- Lezing door Manu Keirse, Veerkracht groeit voetje voor voetje, 22 september 2014 te Hulst
- Uitwaaitocht: Als ik thuiskom, waar alles herinnert aan jou... Ik blijf op zoek,24 mei te Clinge
- Panelgesprek: Als ik thuiskom, waar alles herinnert aan jou..., met Peter Van den Boogert, als afgevaardigde van de gemeente Hulst, Carolus Roelandt, belasting- en bankzaken, en Ilse de Dobbelaere, advokate en erfrecht 1 april 2014 te Hulst
- Lezing door Arthur Polspoel: Als ik thuiskom, waar alles herinnert aan jou... Waar zal ik schuilen?, 28 januari 2014 te Hulst
- Lezing door Daan Westerink: Als ik thuiskom, waar alles herinnert aan jou... Thuiskomen? Het voelt zo anders, 1 oktober 2013 te Hulst
- Uitwaaitocht: Je draad kwijtraken én weer oppakken..., 25 mei 2013 te Clinge
- Theatervoorstelling door Draad: Rouwen is draden weven én knopen leggen om niet te vergeten, 2 april 2013 te Hulst
- Lezing door Evamaria Jansen: Rouwen doe je met elke vezel in je lichaam, 29 januari 2013, te Kloosterzande
- Lezing door Marinus Van den Berg: Altijd is er weer die draad met jou, 2 oktober 2012, te Kloosterzande
- Uitwaaitocht: Alles in mijn tijd, 19 mei 2012 te Clinge
- Filmvoorstelling: Rabbit Hole, 27 maart 2012 te Kloosterzande
- Lezing door Luuc Smit: Als plots voor jou de tijd stilstaat, 17 januari 2012 te Kloosterzande
- Lezing door Manu Keirse: Rouwen in de tijd, 27 september 2011 te Kloosterzande
- Cursus positief denken voor rouwenden, door Maggie Sandkuyl, 5 avonden februari / maart 2011 te Hulst
- Uitwaaitocht: In hetzelfde schuitje zitten, 28 mei 2011 te Clinge
- Interactieve lezing door Jojanneke Taelman, Ook ons lichaam rouwt en spreekt een eigen taal, 29 maart 2011 te Heikant
- Lezing door Johan Maes, Rouwen als man of vrouw ... een beweging tussen verlies en herstel, 25 juanuari 2011 te Kloosterzande
- 10 jarig bestaan, Her-inneren, 1 oktober 2010 in de Blaauwe Hoeve te Hulst
- Uitwaaitocht: Gaan-de-weg, 5 juni 2010 te Clinge
- Film, Shadowlands, 20 april 2010 te Kloosterzande
- Lezing door Marc van Raemdonck, Leven met een 'nooit meer'... , 9 februari 2010
- Lezing door Marie-Christine Adriaensen, Als de dag van gisteren... rouwen als je ouder wordt, 22 september 2009 te Kloosterzande
- Uitwaaitocht: Druppel voor druppel, 6 juni 2009 te Clinge
- Rouwpoëzie, Het is niet te begrijpoen dat de wereld verder draait zonder jou ..., 21 april 2009 te Kloosterzande
- Lezing door Lut Celie, Help ... mijn kind rouwt (niet),24 februari 2009 te Kloosterzande
- Lezing door Marinus Van den Berg, Hoe kan jij je nu eenzaam voelen, 25 september 2008 te Kloosterzande
- Uitwaaitocht met Ad Goos: Op verhaal komen, 24 mei 2008 in Malpertuus in Clinge
- Beelden van verlies, 8 april 2008 in 't Heike te Heikant
- Lezing door Monique Dujardin, Groeien door verlies heen - van leegte naar zin, 19 februari 2008 in het WZC Antonius te Kloosterzande
- Lezing door Manu Keirse, Werken met verlies - rouwen op de werkvloer... , 11 september 2007 te Kloosterzande
- Uitwaaitocht, 2 juni 2007 te Clinge
- Ervaringdag met Ton Koops, 22 april 2007 te IJzendijke
- Interactieve lezing met Menno Jürgen de Bruin, 20 maart 2007 te Clinge
- Lezing door Marc van Raemdonck, 19 februari 2007 te Kloosterzande
- Lezing door Magda Van de Wiele, 10 oktober 2006 in de Blaauwe Hoeve te Hulst
- Uitwaaitocht: Sporen, 13 mei 2006 te Clinge
- Lezing door Tjeu Leendert: Leven met leegte, 21 maart 2006 te Kloosterzande
- Lustrum: powerpointpresentatie en verhalen van Ad Goos, oktober 2005 te Hulst
- Uitwaaitocht: Is het leven een kaartspel?, 21 mei 2005 te Clinge
- Lezing door Marc van Raemdonck: Zal ik daar ooit overheen geraken? 18 april 2005 te St. Jansteen
- Terugkomdag: 4 Seizoenen van rouw,, 13 maart 2005 te Wachtebeke
- Lezing door Magda van de Wiele: Ik mis je , 14 februari 2005 te Kloosterzande
- Lezing door Marinus van den Berg: Alles is zo stil geworden, nu jij er niet meer bent, 14 oktober 2004 te Kloosterzande
- Uitwaaitocht: Mensen zijn als bomen..., 15 mei 2004 te Clinge
- Lezing met getuigenissen van ouders: Met mij is er niets aan de hand: hoe wij kinderen en jongeren kunnen helpen bij het verwerken van verlies en rouw, 26 april 2004 te Koewacht.
- Lezing door Ad Goos: Ik wou dat ik achter de wolken kon kijken, over eeuwig leven, 25 maart 2004 te St. Jansteen
- Lezing door Wil Gloudemans: Rust en energie vinden, 1 dec. 2003 te St. Jansteen
- Uitwaaitocht: emoties bij rouwen met Ad Goos, voorjaar 2003 te Clinge
- Rouwpoëzie-avond: Het is niet te begrijpen, dat de wereld verder draait zonder jou, 9 februari 2004 te Kloosterzande
- Lezing door Manu Keirse: Verdriet is als een vingerafdruk, 30 oktober 2003
- Lezing door Arthur Polspoel, najaar 2002 te Kloosterzande
Voor elke groep zijn er één of meerdere terugkomavonden /- dagen geweest. Op avonden voor een breder publiek,waren naast de mensen, die een dierbare hebben verloren, ook hulpverleners, uitvaartmaatschappijen en parochiemedewerkers aanwezig.
- Details
- Geschreven door Monique Klok-Ranke
- Categorie: Diaconie
